بررسی دغدغه ها و مشکلات زنان در آثار « چراغ ها را من خاموش می کنم» و « عادت می کنیم» زویا پیرزاد

فعالیت زنان کشورمان در عرصه داستان­نویسی حرکتی نوپاست. زنان بخوبی توانسته­اند دغدغه­های اجتماعی، فرهنگی، عاطفی و سیاسی خود را در آثارشان (رمان­ها و داستان­ها) به نمایش بگذارند. هدف پژوهش حاضر بررسی دغدغه­ها و مشکلات زنان از جمله مردسالاری، تنهایی، محصورماندن درخانه، سکوت و سازش، دچار روزمرگی شدن، هویت­یابی، محدودیت­های ازدواج و علل ایجاد این مسائل در زندگی آن­ها در دو رمان «چراغ­ها را من خاموش می­کنم» و «عادت می-کنیم» زویا پیرزاد است و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی  است. این پژوهش به این موضوع منتهی شد که زنان آثار پیرزاد در زندگی فردی و اجتماعی خود با مسائل و مشکلات فراوانی مواجه می­شوند، برخی حالت منفعلانه در پیش گرفته و با صبر و شکیبایی در برابر مشکلات سرخم می­کنند مانند زنانی که در رمان«عادت می­کنیم» آرزو با آن­ها آشنا می شود و برخی با اراده و پشتکاری قابل ستایش درصدد رفع و حل این مسائل از زندگی فردی و اجتماعی خود هستند مانند شخصیت آرزو در «عادت می­کنیم» و خانم نوراللهی در «چراغ­ها را من خاموش می­کنم». نتیجه اصلی پژوهش حاضر این است که مسائل فرهنگی اجتماعی و نوع نگرش جامعه سنتی و مردسالار نسبت به زنان، علت عمده بروز مشکلات در زندگی زنان داستان­های پیرزاد است. این زنان اغلب موجوداتی ضعیف و وابسته به مردان هستند و گویی باور کرده­اند که فقط برای انجام امور درون خانه ساخته شده­اند. بطور­کلی تنها عکس­العمل زنان این داستان­ها (به-جز موارد معدودی) در برابر معضلات و موانع زندگی­اشان، خاموشی و سکوت است. پژوهش حاضر به این سوال پاسخ می­دهد که زویا پیرزاد چگونه توانسته است در این دو اثر، مسائل و مشکلات مربوط به زنان را به نمایش بگذارد و در این مسیر تا چه حد موفق بوده است.