بررسی خلاقیت اساتید علوم پایه پزشکی براساس نظریه تورنس؛ دانشگاه علوم پزشکی ایران

اهداف: آموزش خلاقیت به فراگیران نیازمند اساتید خلاقی است که قادر باشند با رهبری مناسب کلاس درس، روش‌های گوناگون تدریس را به‌منظور پرورش خلاقیت فراگیران به‌کار گیرند. هدف این مطالعه، بررسی وضعیت خلاقیت اساتید علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران براساس نظریه تورنس بود. ابزار و روش‌ها: در این مطالعه همبستگی در نیم‌سال دوم سال تحصیلی ٩٣-1392، 60 نفر از اساتید مشغول به تدریس در مقطع علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران به‌صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه استاندارد خلاقیت تورنس بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، لوین، تحلیل واریانس و کروسکال- والیس تحلیل شدند.  یافته‌ها: خلاقیت بسیار کم وجود نداشت، اما 10 نفر از اساتید (٧/١۶%) خلاقیت کم، 17 نفر (٣/٢۸%) خلاقیت متوسط، 24 نفر (0/٤٠%) خلاقیت زیاد و 9 نفر (0/١۵%) خلاقیت بسیار زیاد داشتند. میانگین امتیاز کل خلاقیت ٥٢/١±٢۳/۸٥ و برای ابعاد سیالیت ٥٢/٠±٢٥/٢٣، انعطاف‌پذیری ٤٣/٠±٥٥/٢٢، بسط ٤5/٠±٦٧/٢٠ و ابتکار 50/٠±١٥/١٩ بود (٠٠01/٠p<). خلاقیت اساتید با سن (٠٤٧/٠=p؛ ٢۵٧/٠-=r) و سابقه تدریس (٠١٥/٠=p؛ ٣٢٢/٠-=r) رابطه معکوس داشت. نتیجه‌گیری: خلاقیت اساتید علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، در سطح "زیاد" ارزیابی می‌شود.