بررسی حفاظ رادیولوژیکی و توزیع دز محفظه‌ی ویژه‌ی حمل پسمان‌های پرتوزای میانی نیروگاه اتمی بوشهر

در عملکرد نیروگاه­های اتمی سالانه مقادیر قابل­توجهی پسمان پرتوزا تولید می­شود. برای حمل و نقل و دفع این پسمان­ها لازم است تدابیر خاصی اندیشیده شود. بنابر استانداردهای موجود لازم است محفظه­ی ویژه­ی حمل پسمان­ها به گونه­ای طراحی شود که مقدار دز معادل بر روی سطح خارجی آن از mSv/hr2 و در فاصله 2 متری از آن از0.1mSv/hr تجاوز نکند. هدف این پژوهش طراحی حفاظ رادیولوژیکی برای محفظه­های مخصوص حمل پسمان­های گروه II نیروگاه اتمی بوشهر می­باشد. محاسبات توزیع دز و طراحی محفظه با استفاده از روش مونت کارلو و با بهره­گیری از کد MCNP5 انجام پذیرفته است. برای محاسبات از 8 پردازنده به صورت موازی استفاده شده است. میزان فعالیت کل یک بشکه برای پسمان­های نمک تغلیظ شده Bq1010×4.248 ، برآورد شد. هم­چنین چگالی ترکیبات برطبق اسناد موجود 3kg/m2000 می­باشد. این مواد در بشکه­های استوانه­ای به طول 79.5cm و شعاع28.55cm  با ضخامت پوسته­ی mm3 و از جنس فولاد قرار دارند. توزیع دز برای یک بشکه­ی حاوی پسمان نمک تغلیظ شده به دست آمد. آهنگ دز در فاصله­ی cm10 از سطح، برابر 15.67mSv/hr تعیین گردید که %10 بیش­تر از پیش­بینی FSAR بود. به منظور کاهش دز، بشکه­های حاوی پسمان­های پرتوزا در درون بسته­بندی­های سربی با ظرفیت 4 بشکه قرار داده می­شوند. ضخامت مناسب برای کاهش آهنگ دز به مقدار توصیه شده در استانداردهای موجود، برای وجوه جانبی 2.2cm برای وجه پایینی cm2 و برای وجه بالایی 1.5cm به دست آمد. با این ضخامت سرب آهنگ دز معادل بر روی سطح و در فاصله­ی 2 متری از محفظه­ی 12 بشکه­ای به ترتیب 550 و µSv/hr 94 می­باشد.