بررسی تکنیک‌های احمد محمود در توصیف از منظر نقد پسااستعماری

جنوب در طول دهۀ 1320 به بعد منطقه‌ای حادثه‌خیز و نا آرام بوده است. نویسندگان مکتب جنوب هم این حوادث و رخدادها را از سر گذرانده و در آثار خود انعکاس داده‌اند. پرداختن به مسائل و رخدادهای این منطقه از ویژگی های آثار این مکتب است. نویسندگان این مکتب تعهد خود را در برابر مردم با به تصویر کشیدن رنج ها و سختی های آنان نشان می‌دهند. احمد محمود نویسندۀ توانای جنوبی، پیامدهای استعمار را از نزدیک لمس کرده و دیدن فقر و محرومیت مردم در کنار غارت ثروت عظیم نفت به دست اسنعمارگران او را بر آن داشته است تا آثاری بیافریند که بازتاب دهندۀ این رویدادها باشد. فقر و محرومیت مردم ایران به‌ویژه اهالی جنوب، از جلوه‌های سیاست استعماری بیگانگان و استبداد حکومت بوده است. استعمار و استبداد در آثار احمد محمود بیشتر از منظرهای تاریخی، سیاسی و اقتصادی قابل بررسی و تحلیل است. هنر نویسنده در این است که با شگردهای ادبی به تاریخ، جنبه‌ای ادبی می‌بخشد.. در این تحقیق سعی بر آن است تا با نقد پسااستعماری از شاخه‌های نقد جامعه شناسیک و به روش توصیفی - تحلیلی رمان «همسایه‌ها»، داستان کوتاه «بندر» و «شهرکوچک ما»از منظر تکنیک‌های توصیف بررسی شوند. احمد محمود تلاش می‌کند با توصیف مکان و خصوصیات ظاهری شخصیت‌ها، فقر و محرومیت مردم جنوب را بیان کند. در برخی موارد وی به کمک تشبیه حسی، تصویری پویا و مؤثّر از استعمار و احوال مردم ستمدیده به دست می‌دهد. نمادسازی هرچند اندک از شگردهای دیگر محمود در بیان پیامدهای استعمار و استثمار است.