بررسی توسعه بخش خصوصی در گردشگری سلامت (بر مبنای مدل کرت لوین)

مقدمه: با توجه به درآمد بالای گردشگری سلامت، بسیاری از فعالان بخش خصوصی تمایل دارند در این زمینه فعالیت کنند. با این وجود سهم کشور ایران از این صنعت بسیار ناچیز بوده و به دنبال آن مجموعه‌های خصوصی فعال و موفق شکل نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل بازدارنده و پیش‌برنده فعالیت بخش خصوصی در گردشگری سلامت است. روش پژوهش: این پژوهش به صورت مقطعی و گذشته‌نگر انجام شده است. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه ساختار یافته با امتیازدهی لیکرت استفاده و داده‌ها به روش مصاحبه حضوری گردآوری شده است. جامعه مطالعه شامل 60 نفر از مدیران دفاتر گردشگری تهران است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شده و به منظور ارزیابی نتایج و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های مرکزی، آزمون t تک نمونه‌ای و خی دو استقلال استفاده شده است. یافته‌ها: میانگین امتیازات بدست آمده در بعد فن‌آوری، سیاست‌گذاری، هماهنگی و امنیت به عنوان عامل بازدارنده، به ترتیب، برابر با 25/3، 92/3، 90/3 و 02/4 بوده و به عنوان عامل پیش‌برنده میانگین امتیازها، به ترتیب، برابر با 14/4، 47/3، 04/4 و 53/2 بوده است. نتایج نشان می‌دهد که به غیر از امنیت در بعد پیش‌برنده میانگین امتیازات بدست آمده از میانگین مورد انتظار (3) بالاتر است. نتیجه‌گیری: عوامل تعدد مراکز تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری، نبود هماهنگی بین بخش خصوصی و دولتی، موانع فن‌آوری و تلقی گردشگران مبنی بر ناامن بودن با تمایل نداشتن بخش خصوصی برای فعالیت در گردشگری سلامت رابطه مستقیم دارد.   واژه‌های کلیدی: گردشگری سلامت، بخش خصوصی، عوامل پیش‌برنده، عوامل بازدارنده.