بررسی تنوع ژنتیکی در آویشن گونه Thymus Pubescens براساس نشانگر RAPD

سابقه و هدف: آویشن یکی از بزرگ‌ترین و معروف‌ترین جنس‌های خانواده نعناعیان است. گونه‌های آویشن معمولاً به عنوان جوشانده گیاهی، ادویه، چاشنی غذا و گیاه دارویی استفاده می‌شوند. گونه Thymus Pubescens اغلب می‌تواند در مناطق شمال و غرب ایران رشد کند. توصیف گیاهان بوسیله نشانگرهای مولکولی یک راه‌کار مطلوب برای اصلاح و حفاظت از منابع ژنتیکی گیاهی است. مواد و روش‌ها: دوازده توده T.Pubescens که از نواحی مختلف ایران جمع‌آوری شده بودند، بوسیله 30 آغازگر تصادفی جهت ارزیابی چندشکلی غربال شدند. استخراج DNA ژنومی از نمونه‌ها بر اساس روش خانوجا و همکاران با کمی تغییرات انجام گرفت. تشابه ژنتیکی بوسیله ضریب تشابه جاکارد محاسبه شد و دندوگرام بوسیله روش UPGMA ترسیم گردید. یافته‌ها: از کل آغازگرها، 27 آغازگر انتخاب شده 360 باند تولید کردند که 273 باند چندشکل بودند. میانگین تعداد باند برای هر آغازگر 33/13 بود که 11/10 باند چندشکل بودند. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی 35/0 برآورد شد. تجزیه کلاستر اطلاعات بوسیله الگوریتم UPGMA و همچنین تجزیه به مولفه‌های اصلی این 12 توده‌ را به سه گروه عمده تقسیم نمودند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که روش RAPD، برای برآورد تنوع ژنتیکی در جمعیت‌های آویشن کوهی مناسب و مفید است. در مجموع نیم‌رخ RAPD توده‌های آویشن را براساس توزیع جغرافیایی از همدیگر تمیز داد.