بررسی تغییر عملکرد نوروفیزیولوژی شاخه‌های حرکتی عصب پرونئال عمقی در بیماران با پیچ‌خوردگی داخلی مچ پا

سابقه و هدف: ضایعات عناصر خارجی مچ پا به دنبال نیروی غیر‌طبیعی Inversion و Plantar flexion را پیچ‌خوردگی داخلی مچ پا می‌نامند. این عارضه در 30ـ10% بیماران غیر ورزش‌کار و در 80% بیماران ورزش‌کار راجعه می‌شود. تغییر عمل‌کرد عصب پرونئال عمقی به دنبال پیچ‌خوردگی داخلی مچ‌ پا و بی‌ثباتی عمل‌کردی ناشی از آن یکی از دلایل مطرح در برگشت بیماری می‌باشد. بررسی سلامت شاخه‌های حرکتی عصب پرونئال عمقی در این دسته از بیماران غیر ورزش‌کار محور اصلی تحقیق حاضر می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این بیماران بی‌ثباتی مکانیکی از طریق Anterior drawer test و Talar tilt test ارزیابی گردیده و 11 بیمار در هر درجه‌ی بی‌ثباتی مکانیکی 1 و 4 هفته پس از پیچ‌خوردگی مچ پا ارزیابی الکتریکی شدند. بیماران مزبور برای اولین بار به ‌صورت یک‌طرفه آسیب دیده بودند، و از سمت سالم بیماران گروه کنترل گرفته شده است. ارزیابی الکتریکی عصب پرونئال عمقی شامل این موارد بوده است: 1- مطالعه‌ی سرعت هدایت حرکتی عصبی پرونئال عمقی در سه محدوده‌ی زانو، ساق و مچ پا. 2- ارزیابی فعالیت عضلانی در عضله‌ی تیبیال قدامی در دو مرحله‌ی استراحت و حداقل انقباض. یافته‌ها: در زمان تاخیر موج حرکتی در دو سطح زانو و مچ پا و تفرق زمانی در سه سطح زانو، زیر سر فیبولا و مچ پا در دو جلسه و سرعت هدایت حرکتی ساق در جلسه اول تفاوت معنی‌داری بین دو اندام وجود داشته و از طرفی تفاوت معنی‌داری بین درجات بی‌ثباتی مکانیکی یافت نشده است، هم‌چنین تفاوت معنی‌داری در فاصله‌ی فراخوانی عضله‌ی تیبیال قدامی در دو جلسه بین دو اندام و بین درجات بی‌ثباتی مکانیکی وجود داشته است. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد در پیچ‌خوردگی داخلی مچ پا عصب پرونئال عمقی آسیب می‌بیند و پیش‌آگهی ضایعه‌ی عصبی با افزایش شدت بی‌ثباتی مکانیکی وخیم‌تر می‌شود