بررسی تغییرات ژنتیکی پورین پروتئین OprD در جدایه های بالینی پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به ایمی پنم در بیماران سوختگی

 زمینه: مقاومت در باکتری پسودوموناس‌آئروژینوزا یکی از مهم‌ترین تهدیدها در بروز عفونت غیرقابل کنترل توسط این عامل فرصت ­ طلب بیمارستانی در بیماران سوختگی است. یکی از مکانیسم‌های مقاومت این باکتری نسبت به داروهای هیدروفیل، وجود پورین پروتئین OprD در دیواره آن است.  هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی تغییرات توالی ژنتیکی ژن OprD در جدایه­های پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به ایمی­پنم در بیماران سوختگی انجام گرفت.  مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی از مهر ماه 1392 تا بهمن 1393 در بیمارستان قطب­الدین شیرازی انجام شد. در این مدت، 253 نمونه زخم سوختگی بیماران بستری از نظر رشد میکروبی بررسی و باکتری‌های پسودوموناس‌آئروژینوزا شناسایی شد. تمامی جدایه‌ها با استفاده از ترادف‌یابی اختصاصی ناحیه مورد مطالعه بررسی شدند. تغییرات موجود در توالی با الگوی حساسیت دارویی جدایه‌ها نسبت به داروی ایمی‌پنم مقایسه گردید.  یافته­ها: شیوع باکتری پسودوموناس آئروژینوزا در مرکز سوختگی شیراز %22 بود. بیش از %90 پسودوموناس‌آئروژینوزاها مقاوم چند دارویی بودند و تنها %25 آن‌ها حساسیت به ایمی­پنم داشتند. بیش از %80 نمونه‌های مقاوم به ایمی‌پنم از نظر ترادف­یابی تغییر در ساختار ژن مرتبط با پروتئین OprD داشتند.  نتیجه­گیری: با توجه به یافته‌ها، به نظر می‌رسد پسودوموناس آئروژینوزا به عنوان میکروارگانیسم شایع در زخم بیماران سوختگی، دارای تغییر در ساختار ژنومی پورین پروتئین دیواره­ای OprD است. این امر می­تواند در بروز مقاومت این باکتری در بیماران بستری نقش داشته باشد.