بررسی تطبیقی دیدگاه ها پیرامون عبارت «مِنَ السَّماءِ» در آیات مربوط به باران

باران، در آیات مختلف قرآن و ضمن بیان صفات الهی، ذکر سرگذشت اقوام مختلف، برشمردن نعمتهای الهی و ... آمده است. در میان این آیات، تعبیر «مِنَ اَلسَّماءِ» به چشم می خورد که می تواند ناظر به مبدأ آبِ باران قلمداد شود و نگاهی به برخی تفاسیر، گویای آن است که عبارت هایی نظیر «مِنَ السَّماءِ» ناظر به سرچشمه ی آبِ باران محسوب شده است. اختلاف نظر مفسّران و استناد ایشان به شواهد و قراین مختلف، بررسی و ارزیابی دلایل ایشان را ضروری می سازد. با توجّه به مجموع نظرات مفسّران می توان گفت که دو دیدگاه درباره ی منبع آبِ باران وجود دارد، یکی باران را به سرچشمه ای آسمانی مرتبط می داند و دیگری از نقش آب های زمین و تبخیر آن ها در پیدایش باران سخن می گوید. تمایز اصلی این دو دیدگاه را می توان به نقش علوم تجربی قطعی و شناخت حاصل از آن نسبت داد، عاملی که یک قرینه ی مهم در برخی از برداشت های مفسّران بوده است. با توجّه به تفاسیر بررسی شده، تمسّک به ظاهر آیات برای اثبات منبع آسمانی آبِ باران، قرینه ی معتبری نخواهد بود. هم چنین برخی روایات، تصویری از ابر ارائه می دهند که ظاهراً مقتضی بارش باران از بالای ابرهاست امّا این موارد می توانند یک تشبیه و تمثیل قلمداد شوند.