بررسی تجربی فرایند گرمادهی اُهمی در سامانه های دو فازی بیوجامد ـ مایع

گرمادهی اُهمی به ‌عنوان روشی نوین در سامانه ‌های گرمادهی در صنایع زیستی، غذایی و دارویی به‌ ویژه  در صنایع استرلیزه کردن مواد غذایی معرفی شده است. در این پژوهش، گرمادهی اُهمی و اثر پارامترهای عملیاتی به‌صورت تجربی بررسی و مورد بحث قرار گرفته ‌اند. برای بررسی رفتار گرما‌دهی اُهمی، از محلول‌های هیدروکلوئیدی در سلول اُهمی طی چندین مرحله استفاده شده است. ابتدا هدایت الکتریکی محلول‌های هیدروکلوئیدی در غلظت‌های 4، 5/5، 33/6% بررسی شده و مشخص شده است که افزایش دما سبب بیشتر شدن هدایت الکتریکی محلول به‌طور خطی با دما می‌ شود. با افزایش غلظت ذرات جامد پراکنده در محلول، هدایت الکتریکی با افزایش دما زیاد می‌ شود. سپس به محلول، سدیم کلرید (25/0-1%) اضافه شد تا تأثیر افزایش نمک بر هدایت الکتریکی بررسی شود. مشخص شد که افزایش نمک در سامانه، افزایش قابل ملاحظه ‌ای بر هدایت الکتریکی می‌ شود.برای بررسی اثر افزایش محتوای الکترولیتی بر پروفیل‌های دما ـ زمان و نرخ‌های گرما‌دهی به محلول، به غیر از سدیم کلرید ، سیتریک اسید نیز افزوده شده است. افزایش نمک به محلول تأثیر بالقوه ‌ای بر پروفیل‌های دما ـ زمان دارد، به ‌طوری که در محلول 3/3%، همراه با 1% نمک، تنها 253 ثانیه طول کشید تا به دمای 70 درجه سانتی گراد برسد و کوتاه‌ ترین زمان را برای افزایش دما از 20 تا 80 درجه سانتی گراد و بالاترین هدایت الکتریکی را ثبت کرد. تأثیر محتوای الکترولیتی (اسیدی) بر پروفیل ‌های دما ـ زمان نسبت به نمک بسیار ناچیز دیده شد. با اندازه ‌گیری دمای محلول توسط ترموکوپل‌ها در تمامی نقاط درون سلول، یکنواختی گرمادهی برای تمامی محلول‌ها بررسی شد. از نتیجه آزمایش ‌های انجام گرفته، مشخص شد که نرخ‌های گرمادهی اُهمی به توزیع میدان الکتریکی وابسته بوده و یکنواختی گرمادهی به غلظت جریان و شکل هندسی سامانه بستگی دارد.