بررسی تاثیر قرق در ساختار جنگلی دو منطقه حفاظت شده و حفاظت نشده مطالعه موردی:ذخیره‎گاه گلابی وحشی ده کهنه سپیدان فارس

جنگل ده کهنه، منطقه‎ای محصور با وسعت 466 هکتار، در سپیدان در شمال استان فارس  واقع شده است. این منطقه به عنوان ذخیره‎گاه ژنتیکی گونه‎های گلابی وحشی محافظت می‎شود و از سال 1352 توسط اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان فارس محصور و مدیریت شده است. در این تحقیق به منظور درک اثرات قرق بر ساختار این توده های ارزشمند، سطحی معادل 50 هکتار از این جنگل انتخاب و  با منطقه‎ای به همین مساحت که در جوار این جنگل حفاظت شده قرار دارد و از نظر ترکیب پوشش گیاهی و وضعیت توپوگرافی مشابهت زیادی با هم دارند  مقایسه شد. نتایج نشان داد که گونه‎های درختی و درختچه‎ای در منطقه حفاظت شده به شکل معنی داری دارای افراد بیشتری نسبت به منطقه بدون حفاظت است. مقایسه فراوانی درختان و درختچه‎های دو منطقه نشان‌دهنده روند تقلیل گونه‎های انچوچک (Pyrus glabra Boiss.)  و امرود (Pyrus syriaca Boiss.) و ارتقاء گونه‎های ون (rotundifolia Miller. Fraxinus) و خوشک (Daphne mucronata Royle.) به شکل مشخص در عرصه حفاظت نشده است. تراکم تاج پوشش کل درختان و درختچه‎ها در دو منطقه از نظر آماری تفاوت معنی داری  نداشت، اما میانگین ارتفاع درختان منطقه حفاظت شده به علت زادآوری فراوان‎تری که نسبت به بخش حفاظت نشده داشتند به صورت معنی داری کوتاه‎تر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که قرق  جنگل حفاظت شده ده کهنه سپیدان به مدت نزدیک به نیم قرن موجب بهبود کیفیت و کمیت ساختاری جنگل شده است لذا پیشنهاد می‎شود که با حفظ چنین الگوهایی ضمن نگهداری از ذخایر ژنتیک در جنگل‎ها، نسبت به ایجاد یک محیط تحقیقاتی برای سایر محققین در آینده اقدام نمود.