بررسی تاثیر شیشه ضایعاتی و نانوذرات اکسید‏های فلزی بر روی مقاومت عریان شدگی مخلوط‏های آسفالتی

یکی از مواد صنعتی تجزیه‏ناپذیر، ضایعات شیشه ای می‌باشد که به روش‌های مختلف سعی می‌شود تاثیرات منفی زیست محیطی این ماده محدود شود. از مهم‌ترین روش‌های کنترل ضایعات شیشه‌ای استفاده دوباره از آن در قسمت‌های مختلف صنعت است. اخیرا  استفاده از شیشه در صنعت روسازی به عنوان بخشی از ساختار مخلوط آسفالتی، به عنوان یکی از روش‌های بازیافت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از مشکلاتی که در بکارگیری این ماده در مخلوط آسفالتی مشاهده می‌شود، این است که  حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی افزایش می‌یابد. بدین منظور در این تحقیق، مخلوط آسفالت شیشه ای به صورتی ساخته شده است که 0، 5، 10، 15 و 20 درصد از قسمت ریزدانه سنگدانه‏های طبیعی برداشته شده و بجای آن از شیشه خرد شده استفاده شود. قیر مورد استفاده در این پژوهش قیر خالص با درجه نفوذ 70/60 بوده است که با استفاده از دو نوع افزودنی ضد عریان‏شدگی نانو به نام‏های نانواکسید آلومینیوم و نانواکسید آهن اصلاح شده است. برای بررسی تاثیر استفاده از شیشه خرد شده و ماده افزودنی ضد عریان‏شدگی نانو، آزمایش لاتمن اصلاح شده (AASHTO T283 ) انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان می‏دهد که استفاده از شیشه ضایعاتی باعث افزایش حساسیت رطوبتی مخلوط‏های آسفالت شیشه ای می‏شود و هر چقدر درصد شیشه خرد شده بیشتر شود، مقاومت در برابر رطوبت نیز کمتر می‏شود. استفاده از افزودنی‏های ضد عریان‏شدگی نانو باعث شده است که خصوصیات رفتاری قیر تغییر کند و خصوصیات اسیدی قیر کاهش پیدا کند. این تغییر باعث چسبندگی بهتر بین قیر با شیشه خرد شده که خصوصیات اسیدی دارد، می‏شود.