بررسی تاثیر سودوموناسهای فلورسنت روی قارچ Sclerotinia sclerotiorum(Lib.)de Bary عامل پوسیدگی ریشه آفتابگردان

خاک مزارع آفتابگردان استان آذربایجان غربی جمع آوری شد، سپس بذر آفتابگردان در گلخانه در این خاکها کاشته شد و از ریزوسفر این گیاهان 45 جدایه سودوموناس فلورسانس با استفاده از محیط S1 جدا گردید. بررسی تاثیر جدایه‌های فوق در جلوگیری از تندش اسکلروت قارچ نشان داد که 26 جدایه مانع تندش اسکلروت قارچ گردیدند که برای آزمایشهای بعدی انتخاب شدند و جدایه‌هایB8،B29 وB38 بیشترین تاثیر را در جلوگیری از تندش اسکلروت قارچ دارا بودند. همچنین بررسی تاثیر ریزوباکتریها در خاک غیر استریل و آلوده شده به قارچ نشان داد که قارچکش بنومیل و جدایه‌های B119،B120،B111وB112 بیشترین تاثیر را در کنترل بیماری داشتند. بررسی میکروسکوپی نحوه تاثیر سودوموناسهای فلورسنت روی قارچ فوق نشان داد که در ناحیه بازدارندگی، از هیف مقدار زیادی محتویات سیتوپلاسم به خارج تراوش کرده و در اطراف هیف مجتمع شده و تشکیل لخته داد. همچنین در این ناحیه هیفهای غیرطبیعی مشاهده شد که شامل پیچش، نکروز و چند شاخه شدن هیف بودند. 68 درصد از ریزوباکتریهای مورد استفاده و همچنین جدایه CHA0 تولید سیانید هیدروژن کردند. کاربرد جدایه‌ها در شرایط آزمایشگاهی (کشت متقابل) نشان دادند که جدایه‌های CHA0،B112، B119 و B38 بیشترین تاثیر را در جلوگیری از رشد قارچ دارند. بررسی متابولیتهای فرار جدایه‌ها نشان داد که این متابولیتها به خوبی سبب ممانعت از رشد میسلیوم قارچ فوق می‌گردند و جدایه‌های B120 وB112 به میزان 100 درصد از رشد قارچ جلوگیری کردند. بررسی تاثیر جدایه‌ها در افزایش رشد گیاه آفتابگردان نشان داد که جدایه‌های B112، B119 و B111 بیشترین تاثیر را در افزایش وزن گیاه آفتابگردان دارند. همه جدایه‌های موثر در کنترل بیماری، باکتری Pseudomonas fluorescens تشخیص داده شدند.