بررسی تاثیر دماهای متفاوت کامپازیت رزین و الگوهای تابشی مختلف بر ریزنشت ترمیمهای کامپازیت رزین

مقدمه: واکنش پلیمرزیشن کامپازیت رزین ها را می توان با استفاده از الگوی تابشی به کار رفته برای سخت کردن کامپازیت  و درجه حرارت کامپازیت در حین سخت شدن کنترل نمود،  لذا هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر الگوهای تابشی مختلف و همچنین دماهای متفاوت کامپازیت در حین سخت شدن بر روی ریزنشت ترمیمهای کامپازیت رزین نوری است. مواد و روشها: در این مطالعه مداخله ای موازی حفرات کلاس v بر روی دندانهای مولر کشیده شده انسانی، تهیه شدند (200=n). سپس دندانها، بطور تصادفی و براساس الگوهای تابشی مختلف به کار رفته برای سخت کردن کامپازیت به چهار گروه اصلی [HIP(High Intensity Program) , LOP(Low Intensity Program) , PUL(Puls Program) , SUP(Suggested Progressive Program)] تقسیم شدند و سپس هر گروه براساس دماهای مختلف کامپازیت در حین سخت شدن به پنج زیرگروه (oc65،  oc50، oc35، oc20 و oc5) تقسیم گردید. بعد از انجام ترمیم، نمونه ها تحت سیکل حرارتی قرار گرفتند و نفوذ رنگ انجام شد و با استرئومایکروسکوپ به منظور بررسی ریزنشت مورد مشاهده قرار گرفت و نتایج تحت آنالیز واریانس قرار گرفتند. یافته ها: آنالیز آماری  ANOVA کاهش معنی داری در میزان ریزنشت لبه های مینایی و عاجی در گروه های SUP نشان داد. میزان ریزنشت لبه های مینایی و عاجی در گروههای HIP نسبت به سایر گروهها بیشتر بود. بررسی آماری داده ها بیانگر آن بود که تفاوت معنی داری در میزان ریزنشت گروههایی که با دماهای متفاوت کامپازیت رزین در حین سخت شدن ترمیم شده بودند، وجود ندارد. نتیجه گیری: الگوهای SUP با کنترل روند پلیمریزیشن و کاهش استرس های انقباضی ناشی از آن و کاهش ریزنشت می تواند در جهت بهبود کیفی ترمیمهای کامپازیتی بعنوان یک الگوی برتر مدنظر قرار گیرد. همچنین استفاده از کامپازیت از پیش گرم شده یک روش عملی و آسان برای افزایش بهبود خصوصیات کامپازیت محسوب می گردد.