بررسی تاثیر اسانس و نانوامولسیون اسطوخودوس بر تریکوموناس واژینالیس در شرایط برون تنی

سابقه و هدف: تریکوموناس واژینالیس (ت. وازینالیس)  عامل تریکومونیازیس است. با توجه به افزایش مقاومت و وجود عوارض جانبی داروها، بررسی اثر ضد تریکومونایی اسانس و نانوامولسیون اسطوخودوس (Lavandula officinalis) بر تریکوموناس واژینالیس در شرایط برون­تنی هدف این تحقیق است. مواد و روش ­ها: اجزای اسانس اسطوخودوس با گاز کروماتوگرافی مشخص شد. برای تعیین اثرات سمیت سلولی، از سلول های ماکروفاژ رده J774.A.1 استفاده شد. ت. وازینالیس از ترشحات زنان مبتلا، جداسازی و سپس در محیط Complete  TYMکشت و به­مدت 10 روز پاساژ داده شد. تأثیر اسانس و نانوامولسیون 1 درصد اسطوخودوس در غلظت­ های 10، 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی­ لیتر و در زمان های 1، 2 و 3 ساعت به ­صورت سه تایی  در پلیت 24 خان ه­­ای انجام شد. کنترل مثبت، مترونیدازول 50 میکروگرم بر میلی­ لیتر  بود. تعداد انگل زنده و مرده به ­وسیله تریپان بلو با لام نئوبار شمارش شد. نتایج: زنده­مانی ماکروفاژها برای اسانس و نانو به ­ترتیب 70/93 و90/90 درصد بود. اسانس و نانوامولسیون اسطوخودوس در غلظت  100 میکروگرم بر میلی لیتر در مدت زمان 3 ساعت به ­ترتیب 7/81 و 9/81 درصد مهار رشد را نشان دادند. این اختلاف از لحاظ آماری معنی­ دار نبود. نتیجه­ گیری: اسطوخودوس در اشکال اسانس و نانوامولسیون دارای خاصیت مهار رشد مطلوبی است و می­تواند انتخاب مناسبی برای انجام تحقیقات درمانی عفونت­ های تریکومونایی باشد.