بررسی تأثیر هواپیماهای سنگین بر روی ترک‌های انعکاسی ‌روسازی مرکب فرودگاه‌ها با استفاده از روش المان محدود تعمیم یافته

در این تحقیق، تاثیر مشخصات بارهای دو نوع از هواپیماهای سنگین مسافری بر روی پتانسیل رشد ترک انعکاسی در روسازی مرکب فرودگاه­ها مورد مطالعه قرار گرفته است. دو نوع هواپیما شامل بوئینگ 747 و ایرباس A380، که از سنگین ترین هواپیماهای مسافربری موجود هستند مورد استفاده قرار گرفته­اند. محورهای این هواپیماها در موقعیت­های مختلفی از محل درز طولی و ترک موچود در لایه آسفالتی قرار گرفته­اند و ضرایب شدت تنش­ها و کرنش کششی در نوک ترک موجود در لایه آسفالتی محاسبه شده و مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفته­اند. تحلیل­ها با مدلسازی المان محدود سه­بعدی تعمیم­یافته در نرم افزار آباکوس انجام گرفته­اند. لایه آسفالتی به صورت ویسکوالاستیک خطی در نظر گرفته شده و سایر لایه ها و بستر الاستیک خطی در نظر گرفته شده­اند. نتایج نشان می­دهند که مقدار ضریب شدت تنش بحرانی مود 1 هواپیمای بوئینگ از هواپیمای ایرباس بزرگتر است و مقادیر ضریب شدت تنش بحرانی مود 2 و 3 هواپیمای ایرباس از هواپیمای بوئینگ بزرگتر هستند. همچنین نتایج بیانگر این است که با حرکت محورها در راستای طولی ترک مقدار کرنش کششی بحرانی روند کاهشی داشته و مقدار آن نسبت به بارگذاری در مرکز به ترتیب در هواپیمای ایرباس تا87/42 درصد و در هواپیمای بوئینگ تا 89/23 درصد کاهش می­یابد. با حرکت محور­ها در راستای عرضی ترک مقدار کرنش کششی بحرانی روند افزایشی داشته که به ترتیب در هواپیما ایرباس تا 73/26 درصد و در هواپیمای بوئینگ تا 93/17 درصد افزایش می­یابد.