بررسی تأثیر مقادیر مختلف گوگرد بر قابلیت جذب عناصر غذایی در گندم

وضعیت عناصر غذایی در برخی خاکها نشان می­دهد که علیرغم وجود مقادیر فراوان برخی از عناصر غذایی در این خاکها، به دلیل بالا بودن مقدار pH، فرم محلول و قابل جذب این عناصر کمتر از مقدار لازم برای رشد و نمو مناسب گیاه می­باشد. در مناطق خشک و نیمه خشک، مواد آلی و ترکیبات تولید­کننده اسید برای کاهش pH، به خاک اضافه می­کنند. گوگرد عنصری از مهمترین ترکیبات مورد استفاده در اسیدی کردن خاک می­باشد. در شرایط مناسب رطوبت، حرارت و تهویه گوگرد عنصری توسط موجودات ذره­بینی خاک به اسیدسولفوریک تبدیل می­شود. این تحقیق به منظور بررسی تأثیرگوگرد بر قابلیت جذب عناصر غذایی خاک به مدت دو سال به صورت طرح پایه بلوک کامل تصادفی با پنج تیمار مصرف گوگرد(بدون مصرف، 500، 750، 1500 و 3000 کیلوگرم در هکتار) در سه تکرار بر روی گندم در قزوین انجام شد. نتایج سال اول و دوم نشان داد که اثر تیمارهای مختلف بر pH، غلظت سولفات، عناصر قابل جذب فسفر، پتاسیم، آهن و منگنز خاک در سطح یک درصد( 1%=a) معنی­دار بود. علاوه بر این، در سال دوم نیز عناصر قابل جذب روی در سطح یک درصد( 1%=a) و مس در سطح پنج درصد( 5%=a) معنی­دار بود. بیشترین میزان فسفر(567/34 میلی­گرم در کیلوگرم)، آهن(64/5 میلی­گرم در کیلوگرم)، در تیمار 1500 کیلوگرم گوگرد در هکتار در سال اول و بیشترین میزان روی(107/4 میلی­گرم در کیلوگرم) در تیمار 1500 کیلوگرم گوگرد در هکتار، منگنز(38/19 میلی­گرم در کیلوگرم) و مس(143/1 میلی­گرم در کیلوگرم)، در تیمار 3000 کیلوگرم گوگرد در هکتار در سال دوم بدست آمد.