بررسی تأثیر شرایط رشد پایۀ مادری، بر ماندگاری بذر جو (Hordeum vulgare L.)

به‌منظور بررسی شرایط رشد پایۀ مادری بر ماندگاری بذرهای جو (Hordeum vulgare L.)، آزمایش مزرعه­ای به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح پایۀ بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد، تیمار­های رطوبتی اعمال‌شده بر پایۀ مادری شامل: آبیاری کامل، تنش متوسط (قطع آبیاری در مرحلۀ گلدهی) و تنش شدید (قطع آبیاری از گلدهی تا برداشت) و تیمارهای کودی شامل شاهد (بدون کود)، کود زیستی، کود ورمی‌کمپوست، کود شیمیایی، تلفیقی از کود زیستی با شیمیایی و کود ورمی‌کمپوست با شیمیایی بود. بنیۀ بذر و ماندگاری بذرها پس از پنج سال انبارداری طبیعی با استفاده از آزمون‌های بنیه و پراکسیداسیون غشا اندازه‌گیری شد. و درنهایت عملکرد دانه و دیگر ویژگی‌های گیاه بررسی شد. نتایج نشان داد، درصد سبز شدن تحت تأثیر تنش متوسط خشکی کاهش یافت. درحالی‌که گیاهانی که نظام تلفیقی کود زیستی با کود شیمیایی دریافت کرده بودند و در شرایط تنش متوسط قرار گرفتند در کمترین زمان بیشترین درصد سبز شدن را داشتند، همچنین ارتفاع بوته و عملکرد دانه افزایش و هدایت الکتریکی و پراکسیداسیون غشا در آن‌ها کاهش یافت، درحالی‌که تیماری که پایۀ مادری آن‌ها تنها کود شیمیایی دریافت و در شرایط تنش کم­آبی متوسط قرارگرفته بودند پس از دورۀ انبارداری از لحاظ صفات جوانه­زنی و اجزای عملکرد آسیب‌پذیرتر بودند. تیمار کود تلفیقی شیمیایی و زیستی در شرایط مختلف رطوبتی، به‌طور یکسان عمل کرده و بیشترین پایداری را در صفات بنیه، ماندگاری بذر و عملکرد پس از انبارداری نشان داد.