بررسی تأثیر دوره کوتاه مدت بازآموزی بر میزان ماندگاری مهارت احیای قلبی- ریوی در دانشجویان پرستاری

چکیده مقدمه: اگر چه اخیراً بر آموزش عملیات احیای قلبی- ریوی پایه تأکید زیادی صورت می‌گیرد؛ اما بررسی‌های متعدد نشان داده‌اند که میزان ماندگاری دانش و مهارت انجام این عملیات بسیار اندک است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر برگزاری یک دوره کوتاه‌ مدت بازآموزی بر میزان ماندگاری مهارت انجام احیای قلبی- ریوی در دانشجویان کارشناسی پرستاری بوده است. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی تمامی دانشجویان کارشناسی پرستاری سال چهارم (48 نفر) دانشکده پرستاری و مامایی شیراز درآموزش اولیه برنامه آموزشی احیای قلبی- ریوی پایه شرکت کردند. سپس به‌طور تصادفی در داخل گروه‌های مطالعه قرار گرفتند. شش ماه بعد، برای گروه 1 یک برنامه آموزشی 2 ساعته ارائه شد و یکسال پس از آموزش اولیه دو گروه با اجرای عملیات بر روی مانکن احیا و با استفاده از برگه مشاهده‌ای تهیه شده بر اساس آخرین دستورالعمل استاندارد بازنگری شده انجمن قلب آمریکا سنجیده شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج اختلاف معنی داری را در آزمون قبل و بلافاصله بعد از آموزش در دو گروه نشان نداد (t= -1.7 , p= 0/09) ؛ اما بین نمرات آزمون یکسال بعد در دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (t=8.5 , p= 0.00)، بدین معنی که گروه آزمایش که در دوره کوتاه مدت بازآموزی شش ماه بعد شرکت کرده بود در انجام پنج مهارت بررسی ایمنی صحنه، درخواست کمک، باز کردن راه هوایی به روش سرعقب- چانه بالا، عمق مؤثر فشردن قفسه سینه (5-4 سانتیمتر) و بالا و پایین رفتن قابل مشاهده قفسه سینه نمرات بالاتری کسب کرده بودند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه تأیید می‌کند که طراحی دوره‌های بازآموزی کوتاه مدت و کم هزینه در ماندگاری و تثبیت مهارت‌های اساسی احیا بسیار مؤثر واقع شده و باید مورد نظر قرار گیرند.