بررسی تأثیر برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس بر رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش روان

مقدمه : یکی از عوامل مؤثر بر رضایت شغلی پرستاران، استرس شغلی است؛ بنابر‌این استفاده از شیوه‌های پیشگیرانه و کارآمد مدیریت استرس، ضروری به‌نظر می‌رسد. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس بر رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش روان می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. واحدهای پژوهش را 60 نفر از پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان ابن سینا مشهد تشکیل می‌دادند که براساس تخصیص تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه رضایت شغلی بریفلید و روث بود که پایایی آن در مطالعات مشابه با محاسبه آلفای کرونباخ (a=0/93) تعیین شده بود و در سه مرحله قبل از مداخله، پایان جلسه دوم و یک ماه بعد از مداخله تکمیل شد. برنامه ایمن سازی در برابر استرس (مداخله)، متشکل از دو  کارگاره یک روزه 4 ساعته به فاصله یک هفته بود که برای گروه مداخله اجرا شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میانگین نمره رضایت شغلی گروه ایمن‌سازی در برابر استرس، از 10/4±61/5در مرحله قبل از مداخله به 11/6±67/6در بعد از مداخله و 6/5±69/9 در مرحله پیگیری یک‌ماه بعد به طور معنی‌داری تغییر یافت و سیر صعودی داشت(0/005>p). در گروه کنترل نیز میانگین نمره رضایت شغلی در مرحله بعد از مداخله و مرحله پیگیری یک‌ماه بعد به طور معنی‌داری نسبت به مرحله قبل از مداخله به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (0/005>p). همچنین در مرحله قبل از مداخله بین دو گروه از نظر نمره رضایت شغلی تفاوت اماری معنی‌داری وجود نداشت اما در مرحله بعد از مداخله و نیز پیگیری یک‌ماه بعد نمره گروه ایمن‌سازی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود. نتیجه‌گیری: از‌آنجایی که بهبود رضایت شغلی پرستاران در افزایش رضایتمندی بیماران از خدمات ارائه شده موثر می‌باشد، پیشنهاد می‌شود برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس به منظور افزایش رضایت پرستاران و نیز بهبود کیفیت مراقبتها، مورد استفاده قرار گیرد.