بررسی تأثیر اریتروپوئتین بر روی پیامدهای سکتههای مغزی ایسکمیک حاد

سابقه و هدف: سکتههای ایسکمیک دو سوم موارد سکتههای مغزی را تشکیل میدهند و عوارض ناشی از آنها بار زیادی به فرد و جامعه وارد میکند.این مطالعه تأثیر اریتروپوئتین را بر روی پیامدهای سکتههای مغزی ایسکمیک با توجه به تغییرات national lnstitutes of Health Stroke Scale (NIHSS) بررسی میکند. مواد و روشها: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده با کد اخلاق 1030 میباشد. بیمارانی که با علایم سکتهی مغزی به مراکز درمانی مورد طرح مراجعه نموده بودند پس از تأیید سکته ایسکمیک توسط CT اسکن و MRI و داشتن معیارهای ورود به مطالعه، به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله در کوتاهترین زمان ممکن (قبل از 24 ساعت) اولین دوز اریتروپوئتین به میزان 16000 واحد را به صورت داخل وریدی در مدت 10 دقیقه دریافت نمودند، پس از آن بیمار هر 12 ساعت 8000 واحد از دارو را تا 5 نوبت دریافت نمود (در مجموع 56000 واحد در طی مدت 3 روز). ارزیابی بیماران از نظر پاسخ به درمان به صورت بالینی و به کمک NIHSS در روزهای 0، 14 و 28 بعد از وقوع سکته انجام گرفت و در نهایت تغییرات NIHSS در دو گروه شاهد و مداخله با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند. ارزیابی دادهها به کمک روشهای t-test و ANOVA صورت گرفت. یافته ها: بررسیها نشان داد که در پیگیریهای هفتههای دو و چهارم، اریتروپوئتین بر روی p-value= 0/003) NIHSS ) مؤثر بوده است. این تأثیر در موارد فلج صورت (0/043 و p-value=0/030) حرکت اندام فوقانی (0/001 و p-value<0/001) و حرکت اندام تحتانی(0/001 و p-value=0/002) معنیدار بوده است. بحث و نتیجه گیری: تجویز اریتروپوئتین در سکتههای ایسکمیک مغزی میتواند سودمند واقع شود.