بررسی تأثیر اختلاط هیدروژل با بستر کشت بر رشد، عملکرد وکیفیت میوه خیار گلخانه ای پیوندی و غیرپیوندی در سیستم هیدروپونیک

میزان جذب آب و عناصر غذایی توسط گیاه یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر تولید گیاهی است. ایجاد شرایط رطوبتی مناسب در بسترهای هیدروپونیک از طریق بهبود خواص فیزیکی سبب بهینه شدن جذب و در نتیجه افزایش رشد و عملکرد می‌گردد. در این تحقیق تلاش شد با استفاده از اختلاط هیدروژل با بستر کشت پرلیت و عمل پیوند به بهبود شرایط جذب توسط گیاه کمک کرده و اثر آن بر شاخص‌های رشد، عملکرد و فاکتورهای کیفی میوه خیار گلخانه‌ای مورد مطالعه قرار گیرد. به این منظور خیار گلخانه‌ای رقم کاسپین به دو شکل پیوند بر روی پایه کدو مسمایی Cucurbita pepo L. و غیرپیوندی در بستر پرلیت به دو صورت فاقد هیدروژل و هیدروژل‌دار (سوپرآب آ200 نسبت اختلاط 5/1 درصد وزنی بستر) کاشته شد و عملیات محلول‌رسانی در دو سطح کامل (معادل با نیاز آبی محاسبه شده برای گیاه) و کاهش یافته (70% نیاز آبی محاسبه شده برای گیاه) انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد تیمار محلول‌رسانی تنها بر کسر زهکشی اثر گذاشته است به گونه‌ای که میزان آن در محلول‌رسانی کامل افزایش یافت. استفاده از هیدروژل در بستر موجب کاهش کسر زهکشی و افزایش عملکرد، وزن خشک ریشه و برگ، سرعت رشد نسبی، میزان فتوسنتز خالص و زی‌توده گردید، در حالی که بر صفات کیفی میوه بی تأثیر بود. گیاهان پیوندی نیز سرعت رشد نسبی بیشتری داشته و توانستند در بسترهای فاقد هیدروژل عملکرد و زی‌توده گیاهان را افزایش دهند.