بررسی تأثیر آموزش خود متمایزسازی بر کاهش مشکلات روانی زنان مطلقه تهران در سال ۱۳۸۵

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش خود متمایزسازی از طریق برنامه تدوین شده به وسیله پژوهشگر بر کاهش مشکلات روانی زنان مطلقه است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه پژوهش حاضر، زنان مطلقه ۴۵-۲۰ ساله بودند که به خانه سلامت شهرداری مناطق ۱۴ و ۱۸ تهران مراجعه نموده بودند. نمونه گیری در این پژوهش به طور تصادفی صورت گرفته است. از بین ۵۰ زن مراجعه کننده پس از مصاحبه و اجرای پیش آزمون، ۳۰ نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. سپس، گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه در برنامه آموزشی خود متمایز سازی تدوین شده توسط پژوهشگر شرکت نمودند. پس از پایان برنامه آموزشی از هردو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزاری که در این پژوهش به منظور جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفته است عبارت است از: ۱- پرسشنامه که شامل ۹۰ سؤال درباره مقیاس های جسمانی کردن مشکلات روانی، وسواس فکری - عملی، حساسیت بین فردی، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، فوبیا، پارانویا و روان پریشی است.2- پرسشنامه خود متمایز سازی که شامل ۴۶ سؤال است که تمرکز بر روابط معنادار بزرگسالان و روابط جاری با خانواده اصلی دارد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتیجه پژوهشی نشان داد این شیوه آموزش در ارتقاء تمایز یافتگی زنان مطلقه و کاهش مشکلات روانی در ۹ خرده مقیاس برای شرکت کنندگان در گروه آزمایشی مؤثر بوده است.