بررسی تأثیر آموزش به روش گزارش نویسی مشکل مدار بر کیفیت گزارش پرستاری در بیمارستان گلستان شهر اهواز سال 92

مقدمه:گزارش نویسی به عنوان یک چارچوب فعالیتی و یک وسیلۀ ضروری برای ارائه و ارزیابی مراقبت های پرستاری می باشد. مهم‌ترین روش‌های گزارش نویسی توصیه شده در مراکز درمانی روش های گزارش نویسی سنتی، موارد غیر طبیعی، کامپیوتری، استاندارد و روش مشکل مدار است. هدف کلی این پژوهش«تأثیر روش گزارش نویسی مشکل مدار بر ویژگی های گزارش پرستاری در بیمارستان گلستان شهر اهواز»می باشد. روش کار:این پژوهش از نوع نیمه تجربی قبل و بعد است(نیمه تجربی یک گروهی)،که در موردپرستاران شاغل در بخش های عمومی بیمارستان گلستان شهر اهواز انجام شد. 30 پرستار به شکل تصادفی از جامعۀ پژوهش انتخاب و در دو گروه قبل و بعد از مداخله قرار گرفتند. جهت گروه مداخله کارگاه آموزشی گزارش نویسی مشکل مدار اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از چک لیست استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های آماری با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و آزمون آماری ویلکاکسون، تی مستقل و کای اسکوئر با استفاده از SPSS نسخۀ 21 انجام یافت. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که بعد از آموزش گزارش نویسی مشکل مدار، میانگین نمرات گزارش پرستاری بین دو گروه قبل و بعد از مداخله با استفاده از آزمون ویلکاکسون اختلاف معنا داری وجود داشته است (001>0P=). به طوری که در همۀ موارد روش مشکل مدارple باعث ارتقاء کیفیت گزارش هایی در پرستاری شده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، روش گزارش نویسی مشکل مدار تأثیر مثبت بر ویژگی های گزارش پرستاری دارد، بنابراین پیشنهاد می شود این روش گزارش نویسی توسط پرستاران به کار گرفته شود.