بررسی بهترین ترکیب پرتفوی در بورس اوراق بهادار تهران

سرمایه­گذاری و تشکیل پرتفوی بهینه از مهمترین مسائل روز مدیریت مالی و حسابداری محسوب می‌شود. در این تحقیق سعی شده تا ضمن آزمون همبستگی معکوس بین تعداد سهام تشکیل­دهنده پرتفوی و ریسک آن، حد بهینه متنوع­سازی پرتفوی جهت حداقل کردن ریسک را برای سرمایه­گذاران کوتاه­مدت و بلندمدت حاضر در بورس اوراق بهادار تهران تعیین کنیم. برای این منظور با جمع­آوری اطلاعات تاریخی سهام در طی یک دوره شش ساله از 1384 تا 1389 مبادرت به شبیه­سازی پرتفوی‌های مختلف کرده­ایم. بعد از طریق آزمون فرض‌های متعدد به بررسی رابطه معکوس تعداد سهام تشکیل­دهنده پرتفوی و ریسک پرتفوی پرداخته و حد بهینه تعداد سهام تشکیل دهنده پرتفوی را برای دو دسته مختلف سرمایه­گذاران به دست  آورده­ایم. در این تحقیق به این نتیجه رسیدیم که برای جامعه آماری تحقیق و نمونه‌های انتخاب شده آن، که تعداد 40 سهم است، باید برای سرمایه­گذاری‌های کوتاه­مدت به حداکثر متنوع­سازی دست بزنیم (38سهم) و برای سرمایه­گذاری‌های بلندمدت بهتر است که حداکثر 34 سهم را در سبد سهام خود قرار دهیم تا به مطلوبیت موردنظر دست یابیم. در پایان تحقیق نیز پیشنهاداتی برای ادامه روند این تحقیق ارائه دادیم، به خصوص انجام تحقیق مشابه با در نظر گرفتن حجم سرمایه سرمایه­گذاران، که به نظر می‌رسد در بورس اوراق بهادار تهران عامل تعیین­کننده­ای باشد.