بررسی اپیدمیولوژی آفت در جمعیت استان تهران سال 1374

بیماری آفت یکی از شایعترین ضایعات دهان است که با زخمهای منفرد یا متعدد عود کننده و دردناک مشخص می گردد و محدود به مخاط دهان است. با توجه به میزان شیوع بالای آفت، این تحقیق با هدف بررسی اپیدمیولوژیک آفت در جمعیت استان تهران در سال 1374 انجام گردید. روش این تحقیق توصیفی – تحلیلی با تکنیک مشاهده و مصاحبه با استفاده از فرم اطلاعاتی صورت پذیرفته است. تعداد نمونه ها 1440 نفر (717 نفر مذکر و 723 نفر مونث) بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای سیستماتیک انتخاب شده که شامل 720 نفر در گروه سنی I (12-7 سال)، 360 نفر در گروه سنی II (19-15 سال) 360 نفر در گروه سنی III (44-35 سال) و 180 نفر در گروه سنی IV (74-65 سال) می شد.متغیرهای مورد بررسی شامل سن – جنس سابقه ابتلا به آفت – نوع محل زندگی (شهر – روستا)، وضعیت تاهل – میزان تحصیلات فرد و مادر، استعمال دخانیات، وضعیت اقتصادی – تعداد دفعات مسواک زدن – نحوه مراجعه به دندانپزشک – پلاک ایندکس و سابقه تبخال لبی بود. شیوع افت در جامعه مورد بررسی در کل 24.8% بود که بیشترین درصد آن مربوط به گروه سنی II (35.8%) و پس از آن به ترتیب در گروه سنی I (21.4%)، III (27.8%) و IV (13.3%) بود.سابقه ابتلا به آفت با وضعیت اقتصادی – مصرف دخانیات و سابقه ابتلا به تبخال لبی ارتباط مستقیم داشت که از نظر آماری معنی دار بود. همچنین سابقه آفت در افراد مونث بیشتر از افراد مذکر و در افراد مجرد بیشتر از افراد غیر مجرد گزارش شد (P<0.001).