بررسی اپیدمیولوژیک آنفلوانزای نوع (H1N1) در کارکنان نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1388

سابقه و هدف: بررسی وضعیت بروز آنفلوانزای نوع A در نیروهای مسلح، با توجه به تراکم جمعیت ساکن در آسایشگاهها و احتمال وقوع اپیدمیهای شدید در این افراد، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه مقطعی ـ توصیفی میباشد که در سال 1388 در سطح نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام گرفت. موارد بیماری افرادی بودند که طی سال 1388، به طور قطعی به آنفلوانزای H1N1 مبتلا شده بودند و آزمایشگاههای مرجع، ابتلای آنها را به بیماری با استفاده از آزمایشات ویرولوژی (RT-PCR یا کشت ویروس) تایید کرده بودند. یافته ها: در کل طی این سال در سطح نزاجا تعداد 19 نفر به این بیماری مبتلا شدند. بیشترین میزان بروز بیماری (63% از کل موارد) در آبان ماه مشاهده شد. میانگین سن مبتلایان به بیماری 21/47 سال (با انحراف معیار 2/43 سال) بود. تمامی بیماران مرد بودند. 79% از مبتلایان از کارکنان وظیفه و 21% آنان از کارکنان پایور بودند. بیشترین موارد ابتلا به آنفلوانزای نوع A در استان الف دیده شد (36/8% از کل موارد گزارش شده) و استان ب با 31/6% از موارد ابتلا در رتبه بعدی قرار داشت. 10/5% از مبتلایان از کارکنان شاغل در بخش بهداشت و درمان بودند. هیچ مورد مرگ و میر تایید شده ناشی از این بیماری در سطح نزاجا گزارش نشد. بحث و نتیجه گیری: در مجموع، ارزیابیها حاکی از این بود که وضعیت کنترل آنفلوانزای نوع A در سطح نزاجا در مقایسه با جمعیت کشوری رضایتبخش بوده است.