بررسی امکان کشت پاییزه چغندرقند در مناطق گرم استان کرمانشاه

قند به عنوان یکی ازعمده‎ترین و ارزان‎ترین ماده غذایی انرژی‎زاست که جایگاه خاصی در تغذیه انسان دارد. برای حصول عملکرد بیشتر در مناطق مختلف چغندرکاری موانع متعددی وجود دارد که تعیین تاریخ مناسب کاشت و برداشت چغندر پائیزه از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق سه تاریخ کاشت  (اول شهریور، بیستم شهریور و دهم مهر ماه) و سه تاریخ برداشت (پانزده فروردین، پانزده اردیبهشت و پانزده خرداد) به صورت یک آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح آماری بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال‎های 1378 و 1379  در منطقه سرپل ذهاب استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت اول با 5/71 درصد بیشترین میزان ساقه‎روی و تاریخ کاشت سوم با 7/41 در صد کمترین میزان ساقه روی را داشت. با تاخیر در برداشت، میزان ساقه‎روی افزایش یافت، به طوری که تاریخ برداشت سوم با 5/79 درصد بالاترین میزان ساقه‎روی را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که عملکرد ریشه در هکتار در تاریخ کاشت اول بیشتر از سایر تاریخ کاشت‎ها بود. تاریخ برداشت دوم نیز عملکرد ریشه بیشتری نسبت به برداشت اول و سوم داشت.  در اثر متقابل دو عامل، برای تاریخ کاشت اول و برداشت دوم (کاشت اول شهریور و برداشت نیمه اردیبهشت) عملکرد ریشه بیشتر از سایر تیمارها بود. تاریخ کاشت تاثیر معنی‎داری برروی درصد قند نداشت، لیکن با تاخیر در برداشت علیرغم عدم اختلاف معنی‎دار تیمارها، میزان درصد قند افزایش یافت. نتایج  بدست آمده از این آزمایش نشان داد، کاشت تا بیستم شهریور ماه وبرداشت در اردیبهشت ماه بهترین تاریخ کاشت و برداشت برای مناطق گرم استان می‎باشد. با توجه به مقادیر درصد ساقهﺭﻭی در تیمارهای آزمایشی و همچنین نتایج بدست آمده پیشنهاد می‎شود که مطالعات بیشتری در خصوص تهیه ژنوتیپ‎های مقاوم‎ به ساقهﺭﻭی و سایر خصوصیات زراعی کشت پائیزه چغندرقند در مناطق گرم استان کرمانشاه صورت گیرد.