بررسی امکان کشت و توسعه باغات انگور در منطقه بوئین‌زهرای استان قزوین

ارزیابی تناسب اراضی و کشت محصولات زراعی و باغی با توجه به استعدادهای اراضی و خصوصیات آب و هوایی به عنوان یکی از اهداف نیل به کشاورزی پایدار و حفظ منابع طبیعی مطرح شده است. هدف از انجام این پژوهش استعداد سنجی اراضی و ارزیابی کیفی تناسب اراضی محصولات باغی بر اساس خصوصیات خاک و استفاده بهینه از منابع طبیعی منطقه مورد مطالعه، تعیین نیازهای هر نوع بهره‌وری با شرایط اقلیمی و سایر مشخصات زمین می‌باشد. این تحقیق در منطقه بوئین زهرای قزوین انجام گرفت. ابتدا واحدهای ژئوپدولوژیک موجود در منطقه بوئین­زهرا با استفاده از تفسیر عکس‌های هوایی و استفاده از نقشه توپوگرافیک با مقیاس 50000/1 تفکیک گردید و با همان مقیاس محل دقیق پروفیل تعیین و پس از انطباق، حفر پروفیل­ها انجام گردید. پس از تشریح پروفیل‌ها، از افق‌های مشخصه خاک نمونه­برداری و تجزیه‌های شیمیایی و فیزیکی بر روی آن‌ها انجام شد. سپس اطلاعات هواشناسی منطقه و اقلیمی استخراج گردید. خاک‌های مذکور در واحد فیزیوگرافی دشت‌های آبرفتی دامنه‌ای جای گرفت. مطالعات طبقه بندی تناسب اراضی برای کاشت انگور در منطقه به روش پارامتریک (ریشه دوم) بر مبنای اصول ارائه شده در راهنمای فائو پردازش گردید. کلاس‌های تناسب اراضی در منطقه برای انگور نسبتاً مناسب (S2) و تناسب بحرانی (S3) بود.