بررسی الگوی فعالیت های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی در ایران

 مقدمه و هدف: افراد ضایعه نخاعی از گسترده‌ترین جمعیت‌های معلولان در سطح جهان و همچنین جامعه ایران محسوب می شوند. مشارکت در فعالیت‌های بدنی تفریحی، می‌تواند هم اوقات فراغت آنها را به‌طور موثر پر کند و هم سلامتی آنها را ارتقا داده و آثار ثانویه این عارضه را کاهش دهد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع و همچنین در دسترس نبودن تصویری روشن از فعالیت‌های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی در پیشینه پژوهشی کشور، محققان بر آن شدند تا الگوی فعالیت‌های بدنیِ تفریحی افراد ضایعه نخاعی در ایران را بررسی کنند. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی بود که به صورت میدانی اجرا شد. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه محقق ساخته‌ای استفاده شد که روای محتوایی آن را اساتید متخصص در زمینه اوقات فراغت (10 نفر) و کارشناسان ضایعه نخاعی (5 نفر) تأیید کردند و پایایی آن نیز در یک مطالعه مقدمانی 79/0 به دست آمد. نمونه آماری شامل 375 نفر از افراد ضایعه نخاعی تحت پوشش سازمان بهزیستی کشور بود که به صورت تصادفی از 10 استان کشور، انتخاب شدند (12851=N). با توجه به روش تحقیق از روش‌های رایج آمار توصیفی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که افراد ضایعه نخاعی حدود 38 دقیقه در روز فعالیت بدنی تفریحی داشتند که زمان بیشتری به حرکت با ویلچر (3/25 دقیقه/روز) اختصاص داشت. حرکت با ویلچر همچنین، رایج‌ترین فعالیت بدنی تفریحی آنها بود. از نظر شدت انجام فعالیت‌ها نیز افراد ضایعه نخاعی، بیشتر با شدت کم و متوسط به فعالیت بدنی می‌پرداختند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نقش حیاتی فعالیت‌های بدنی تفریحی در زندگی افراد ضایعه نخاعی و در مقایسه با سایر پژوهش‌های صورت گرفته در خارج از کشور می‌توان نتیجه گرفت که سطح فعالیت‌های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی ایران پایین است که به توجه و برنامه‌ریزی مسئولان نیاز دارد.