بررسی ارتباط بین جریان های نقد آزاد و نسبت Q توبین با طرح های پاداش مدیران

تضاد منافع می تواند ناشی از کمبود انگیزه مدیران برای حداکثر کردن ثروت سهامدار باشد، برای حل این مسأله و کاهش هزینه های نمایندگی باید از راهکارهای انگیزشی برای مدیران استفاده گردد. یکی از این راهکارها، طرح های پاداش مدیران و راهکار دیگر، طرح سهیم کردن مدیران در مالکیت شرکت می باشد. این مقاله به بررسی رابطه بین جریان های نقد آزاد و نسبت Q توبین با طرح های پاداش مدیران می پردازد. هدف از انجام این پژوهش، پاسخ به این پرسش است که آیا طرح های پاداش مدیران و مالکیت آنها در شرکت سبب بهبود عملکرد می گردد؟ در این پژوهش، از معیارهای جریان های نقد آزاد و نسبت Q توبین، برای ارزیابی عملکرد استفاده گردید. بدین منظور، اطلاعات 112 شرکت پذیرفته شده در بورس و اوراق بهادار تهران، طی سال های 1385 تا 1390 مطالعه گردید. تجزیه و تحلیل آزمون فرضیه ها با استفاده از روش های آماری تحلیل همبستگی پیرسون، رگرسیون و آنالیز واریانس صورت گرفت. یافته های پژوهش بیانگر این است که بین پاداش مدیران با هر دو معیار جریانهای نقد آزاد و نسبت Q توبین رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. بنابراین افزایش پاداش مدیران سبب عملکرد بهتر شرکت می گردد. اما درصد مالکیت سهام هیأت مدیره با هیچ یک از دو معیار جریان های نقد آزاد و نسبت Q توبین رابطه معناداری ندارد.