بررسی اثر کارواکرول بر بیان ژن اینترلوکین-6 و پروتئین های سیگنالی در رده سلول های سرطانی پروستات

زمینه و هدف: اینترلوکین-6 باعث ایجاد خاصیت آنتی آپوپتوزی و مقاومت دارویی در سلول های سرطانی پروستات می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر کارواکرول بر بیان ژن IL-6، پروتئین های سیگنالی آن و توانایی مهاجرت در رده سلول های سرطان پروستات (DU-145) می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، سلول های DU-145 با غلظت های مختلف کارواکرول به مدت 48 ساعت تیمار شدند. سپس، درصد زیست پذیری سلول ها به کمک روش رنگ سنجی تترازولیوم (MTT) اندازه گیری و غلظت مهارکنندگی 50 درصد رشد سلول‌ها (IC50) محاسبه شد. میزان IL-6 در غلظت های مختلف کارواکرول با استفاده از کیت الایزا تعیین شد. بیان ژن IL-6 و پروتئین های سیگنالی آن (pStat3، pErk و pAkt) به ترتیب با استفاده از روش های Real time RT PCR و Western blot تعیین شدند. توانایی مهاجرت و تهاجم سلول های DU-145 با استفاده از تست Invasion بررسی شد. یافته ها: میزان IC50 کارواکرول معادل Mµ2/406 به دست آمد. کارواکرول در غلظت Mµ150 باعث افزایش بیان mRNA مربوط به IL-6 وافزایش سنتز پروتئین آن گردید؛ اما در غلظت های بالاتر از Mµ150 بیان mRNA و سنتز IL-6 به صورت وابسته به دوز کاهش یافت (05/0>P). کارواکرول در غلظت بالاتر از Mµ150 بصورت وابسته به دوز باعث کاهش پروتئین های مسیرهای سیگنالی داخل سلولی pStat3، pErk و pAkt شد؛ همچنین، کارواکرول توانایی تهاجم و زیست پذیری سلول های سرطانی DU-145 پروستات را به طور معنی داری کاهش داد (05/0>P). نتیجه گیری: کارواکرول از طریق کاهش پروتئین های مسیرهای سیگنالی داخل سلولی و بیان ژن IL-6 باعث کاهش رشد، تکثیر و توانایی مهاجرت سلولی و باعث القاء آپوپتوز در سلول های سرطان پروستات (DU-145) می گردد. بنابراین، کاواکرول به عنوان یک ماده درمانی سودمند در درمان سرطان پروستات می تواند مورد توجه قرار گیرد.