بررسی اثر پیشگیرانه و کمک درمانی تمرین هوازی بر نسبت رشد تومور، E2 و بیان miR-206 و ERα بافت تومور سرطان پستان

سابقه و هدف: سرطان پستان شایعرین نوع سرطان در زنان است. در این پژوهش، اثر تمرین هوازی بر روند تنظیمی حلقه­ی بازخوردی miR-206-ERα-استرادیول در سرطان پستان، بررسی شده است. مواد و روش­ها: تعداد­40 سر موش balb c ماده (چهار تا پنج هفته ایی، میانگین وزن بدن 15-14 گرم) به­شکل تصادفی به چهارگروه 10 ­تایی تمرین-سرطان-تمرین (TCT)، تمرین-سرطان-استراحت (TCR)، استراحت-سرطان-تمرین (RCT) و استراحت-سرطان-استراحت (RCR) تقسیم شدند. پس از اتمام 8 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان، همه­ی موش­ها با تزریق زیر جلدی یک میلیون سلول­ سرطانی MC4-L2، سرطانی شدند و مرحله­ی دوم تمرینات آغاز شد. موش­ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، قربانی شدند و نمونه­های خونی و بافتی برداشته شد. میزان بیان ژنmiR-206  و ERα بافت تومور به روش Real time–PCR و استرادیول پلاسما با روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ­ها: گروه­هایی که پس از سرطانی شدن، تمرین هوازی داشتند، در مقایسه با دیگر گروه­ها، سطوح استرادیول پلاسما، بیان ژن ERα و نسبت رشد تومور کاهش معنادار و بیان ژن miR-206 با افزایش معنادار همراه بود (0001/0=p). تفاوت معناداری بین گروه TCR و RCT در متغیرهای پژوهش مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: تمرین هوازی با اثر افزایشی بر miR-206 و اثر کاهشی بر استرادیول پلاسما و ERα موجب کاهش نسبت رشد تومور سرطان پستان می شود.