بررسی اثر پنیسیلامین و EDTA بر سمیت نانو ذرات نقره در ماهی شیربت (Tor grypus)

استفاده از نانو ذرات فلزی به ویژه نانو ذرات نقره در آبزی­پروری طی سال­های اخیر توسعه زیادی یافته است. به طورکلی فلزات سنگین سلامت ماهیان و به دنبال آن سلامت انسان را تحت تأثیر قرار می­دهند، بنابراین استفاده از روش­های مختلف درمانی برای پیشگیری و درمان مسمومیت با فلزات سنگین ضروری است. یکی از روش­های استفاده شده برای از بین بردن سمیت فلزات، شلاته درمانی است که به معنای استفاده از مواد شلاته کننده برای ورود به جریان خون و حذف مواد مضر از قبیل فلزات سنگین می­باشد. لذا در این تحقیق سعی شد تا اثر دو ماده پنیسیلامین و EDTA که در شلاته درمانی مسمومیت فلزات سنگین استفاده می­شوند، و اثر آن­ها در انسان و حیوانات خونگرم به اثبات رسیده است، در کاهش سمیت نانو ذرات نقره در ماهی بومی شیربت مشخص گردد. در این تحقیق 240 عدد بچه ماهی شیربت (32/0 ±90/4 گرم) به 4 تیمار (هر تیمار در سه تکرار) تقسیم شدند. تیمار اول  با خوراک حاوی50 میلی گرم در لیتر پنسیلامین، و تیمار دوم با خوراک حاوی100  میلی­گرم در کیلوگرم خوراک، تیمار سوم با  EDTA به میزان 100 میلی‌گرم در کیلوگرم و تیمار کنترل با خوراک پایه بدون افزودنی به مدت 21 روز تغذیه شدند. سپس سمیت حاد نانوذرات نقره ( LC50 96 ساعته) در چهار تیمار با استفاده از روش OECD اندازه­گیری و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که سمیت نانوذرات نقره در تیمار کنترل در هر چهار مرحله زمانی تعیین سمیت (24، 48، 72 و 96 ساعت) به­طور معنی­داری بیشتر از تیمارهای تجویز پنسیلامین و EDTA بود، همچنین تیمار تغذیه شده با پنسیلامین (100 میلی­گرم در کیلوگرم خوراک) بالاترین مقاومت در برابر سمیت نانونقره در هر چهار مرحله سنجش سمیت را نشان داد. به­طور کلی می­توان نتیجه گرفت که تجویز خوراکی این دو ماده برای پیشگیری و درمان مسمومیت با نانوذرات نقره در ماهی قابل استفاده بوده و کارایی پنسیلامین بیشتر از EDTA می­باشد.