بررسی اثر ضد قارچی باکتری های مولد اسید لاکتیک جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی بر روی آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس نایجر

در فرآورده­های غذایی و دامی از انواع مختلف نگه‌دارنده‌های شیمیایی و آنتی­بیوتیک­ها به‌منظور مهار رشد آسپرژیلوس فلاوس و دیگر قارچ‌های توکسین­زا استفاده می­شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضدقارچی لاکتیک اسید باکتری­های جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی علیه کپک­های توکسین­زای آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس نایجر بود. برای این منظور از بین جدایه­هایی که قبلاً اثرات ضدباکتریایی آن‌ها مورد بررسی قرار گرفته بودند، جدایه­های لاکتوباسیلوس پلانتاروم B38، انتروکوکوس فاسیوم C8 و لاکتوباسیلوس رامنوسوس Y89 با بیش‌ترین اثر بازدارندگی بر باکتری­های بیماری‌زا، انتخاب و تأثیر ضدقارچی آن‌ها در برابر کپک­های توکسین­زا با استفاده از روش دولایه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جدایه­های لاکتیکی در پایان روز چهارم از رشد آسپرژیلوس نایجر جلوگیری نمودند و انتروکوکوس فاسیوم، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به‌ترتیب 84/70، 65/37 و 31/43 درصد مهارکنندگی از خود نشان دادند. هم‌چنین لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 35/62 درصد بازدارندگیبه شکل معنی­داری (05/0P< ) از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس نایجر برخوردار بود. نتایج بررسی تأثیر جدایه­های لاکتیکی بر میزان رشد آسپرژیلوس فلاوس نیز نشان داد که تمام باکتری­های مورد آزمون بر روی کپک مذکور دارای خاصیت بازدارندگی بودند و لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 83/79 درصد مهار به شکل معنی­داری (05/0P<) از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس فلاوس برخوردار بود. بنابراین با توجه به توانایی مهارکنندگی این جدایه­ها پیشنهاد می­شود که از آن‌ها به‌عنوان نگه‌دارنده زیستی و به‌همراه نگه‌دارنده‌های سنتزی در صنعت غذا استفاده گردد.