بررسی اثر ترکیب فنولی پاراکوماریک اسید بر سلول های ملانومای انسانی تحت تابش انرژی های مختلف لیزر کم توان

مقدمه: ملانوما به نوعی از سرطان پوست با منشأ سلول­های ملانین­دار می­گویند که با مرگ و میر بالا همراه است. اگر­چه در حال حاضر روش­های درمان برای ملانوم بدخیم شامل برداشت با جراحی، شیمی­درمانی، پرتودرمانی و ایمونوتراپی می­باشد، ولی این­گونه درمان­ها اغلب با عوارض شدید همراه هستند. یکی از مهم­ترین استراتژی­ها در درمان سرطان­های مختلف، استفاده از ترکیبات با منشأ گیاهی است. ترکیبات فنولی یک­دستۀ عمده از آنتی­اکسیدان­های طبیعی در گیاهانی هستند که فعالیت­های بیولوژیکی مهمی مانند اثر­های آنتی­اکسیدان و ضد سرطانی دارند. لیزر کم­توان درمانی نوعی روش درمانی نوین در کاهش درد و التهاب می­باشد. در رابطه با  اثر لیزر کم­توان بر­روی سلول های سرطانی مطالعات کمی صورت گرفته است. در این مطالعه اثر ترکیب فنولی پارا کوماریک­اسید بر سلول­های سرطانی ملانومای انسانی در حضور تابش های انرژی­های مختلف لیزر کم­توان بررسی شد. روش بررسی: سلول های سرطانی ملانومای انسانی (ردۀ A375) در معرض تابش لیزر کم­توان با طول موج 660 نانومتر با انرژی J/cm2 3 قرار گرفت و سپس با غلظت­های مختلف پارا کوماریک­اسید (g/mLµ100-0) به­مدت 24 ساعت تیمار شد. سپس اثر لیزر کم­توان و پاراکوماریک­اسید بر بقای سلول­ها بررسی شد. همچنین اثر تابش انرژی­های مختلف لیزر کم­توان ) 1، 2، 3 و6J/cm2 ) بر سلول­ها در عدم حضور و حضور غلظت  IC50از پاراکوماریک­اسید (g/mlµ 400  با استفاده از تست MTT و میکروسکوپ نوری اینورت بررسی شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که پیش­تیمار با لیزر کم­توان و سپس تیمار با پاراکوماریک­اسید بقای سلول های سرطانی ملانوما را نسبت­به حالت تاریکی کاهش می­دهد. با افزایش انرژی­های مختلف تابش در عدم حضور پاراکوماریک­اسید، مرگ سلولی مشاهده نشد و فقط در دوز انرژی تابش بالا یعنی J/cm2  6،  بقاء سلولی مقدار کمی نسبت­به حالت کنترل کاهش داشت. در­حالی­که با افزایش دوز تابش در حضور غلظت g/mlµ 400 از پارا­کوماریک بقاء سلولی به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا کرد. بررسی مورفولوژی سلول­ها با استفاده از میکروسکوپ اینورت نوری نیز نتایج حاصل از روش MTT را تأیید کرد. نتیجه­گیری: این مطالعه نشان داد که لیزر کم­توان به­تنهایی باعث مرگ و میر سلول­های سرطانی ملانوما نمی­شود. اما استفاده از لیزر کم­توان به­همراه پاراکوماریک­اسید باعث کاهش بقاء سلول­ها می­شود. با افزایش دوز تابش انرژی، میزان بقاء سلول در غلظت  IC50پاراکوماریک­اسید کاهش می­یابد.