بررسی اثر بخشی طرح تایم (غنی سازی ازدواج) بر رضایت زناشویی زوج‌های دانشجو

چکیده زمینه و هدف: اگرچه ازدواج یکی از مهمترین تصمیمات زندگی هر فرد است، اما زوج‌ها معمولاً وقت و انرژی صرف آماده شدن برای ورود به این رابطه نمی‌کنند و بسیاری از زوج‌ها در همان سالهای اول ازدواج خود تعارضات زناشویی قابل توجهی تجربه می‌کنند. از آنجا که نابسامانی ارتباط زناشویی با بسیاری پیامدهای طولانی مدت جسمی و روانی مرتبط است، پیشگیری از این عواقب آسیب‌زا جزء اولویتهای روانشناسان و متخصصان حیطه سلامت شده است. یکی از رویکردهای پر کاربرد و معروف در این زمینه غنی سازی ازدواج است. غنی سازی ازدواج رویکردی است آموزشی با هدف ارتقا ارتباط زوج‌ها، که تلاش می‌کند زوج‌ها را نسبت به خودشان و همسرشان آگاه سازد، همدلی و صمیمیت را تقویت نماید، و مهارتهای ارتباط کارآمد و حل مساله آنها را گسترش دهد. در این مقاله سودمندی یکی از برنامه‌های غنی سازی ازدواج بر روی زوج‌های ایرانی ارزیابی شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی است و طرح مورد استفاده دوگروه ناهمسان با پیش آزمون و پس آزمون است. 15 زوج در این مطالعه شرکت داشتند. دو مقیاس رضایت زناشویی انریچ و تطابق دو نفری (داس) برای ارزیابی رضایت‌مندی زناشویی زوج‌ها در سه مقطع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد استفاده قرار گرفت. 8 زوج (گروه آزمایشی) آموزش‌های ده هفته‌ای برنامه غنی سازی تایم را دریافت نمودند و 7 زوج دیگر (گروه کنترل) هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده‌ها با کمک آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از عدم تغییر نمرات گروه کنترل در مقیاس‌ها طی مدت مطالعه بود. در حالی که نمرات گروه آزمایش بهبود معناداری در پس آزمون داشت و این بهبود تا مرحله پیگیری نیز حفظ شده بود، هم در مقیاس انریچ و هم در مقیاس داس (001/0p