بررسی اثر آبیاری تکمیلی بر عملکرد گیاه نخود (Cicer arietinum L.) در شرایط کم باران

اثر رژیم‌های آبیاری بر تولید ارقام نخود در شرایط دیم با تنش خشکی شدید به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل‌تصادفی با سه تکرار در شهرستان خرم‌آباد لرستان در سال زراعی 87-1386 مورد بررسی قرار گرفت. آبیاری تکمیلی در هشت سطح (1) شاهد بدون آبیاری، آبیاری در مراحل (2) کاشت، (3) گلدهی، (4) غلاف‌دهی، (5) کاشت و گلدهی، (6) کاشت و غلاف‌دهی، (7) گلدهی و غلاف‌دهی و (8) کاشت، گلدهی و غلاف‌دهی نخود به کرت اصلی و ارقام نخود شامل (1) فیلیپ، (2) هاشم و (3) توده محلی گریت به کرت‌ فرعی اختصاص داده شد. اجزای عملکرد نخود براساس انتخاب تصادفی 10 بوته و عملکرد دانه براساس محصول هر کرت پس از حذف اثرات حاشیه‌ای اندازه‌گیری شد. در بین سطوح فاکتور آبیاری بیشترین عملکرد دانه (2/762 کیلوگرم در هکتار) به تیمار آبیاری در مراحل کاشت+ گلدهی+ غلاف‌دهی اختصاص داشت. تیمار آبیاری سه مرحله‌ای در مقایسه با شاهد بدون آبیاری موجب افزایش 7/251 درصد عملکرد دانه نخود شد. این موضوع گویای اهمیت آبیاری تکمیلی برای افزایش تولید نخود است. در بین ارقام مورد آزمایش بیشترین عملکرد دانه (8/701 کیلوگرم در هکتار) از توده محلی گریت حاصل شد. میانگین عملکرد دانه رقم هاشم در حد بسیار ناچیزی بود. براساس نتایج این پژوهش رقم هاشم با توجه به تیپ رشد دیررس برای کشت بهاره در استان لرستان و سایر مناطق با شرایط آب و هوایی مشابه قابل توصیه نیست، اما رقم فیلیپ از سازگاری مناسبی برخوردار بود.