بررسی اثربخشی مداخلات ارتقاء دهنده امید دربیماران مبتلا به سرطان شهرستان سنندج در سال1386

مقدمه و هدف: سرطان دسته‌ای از بیماری‌هاست که با رشد کنترل نشده سلولی و تهاجم به بافت‌های موضعی و متاستاز سیستمیک مشخص می‌شود. میزان بروز سرطان طی 50 سال گذشته به طور یکنواخت افزایش پیدا کرده است. روحیه امیدوارانه از فاکتورهای بسیار مهم و از عناصر ضروری در بیماری سرطان است که اثرات زیادی در سازگاری بیماران با شرایط، به خصوص در طی دوران درد و محرومیت دارد. امید در افزایش کیفیت زندگی بیمار نقش به سزایی داشته و بر مراحل مختلف بیماری اثر گذار می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی مداخلات ارتقاء دهنده امید در بیماران مبتلا به سرطان بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در سال 1386 در بخش شیمی‌ درمانی بیمارستان قدس سنندج بر روی50 نفر از بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی مورد و شاهد تقسیم شدند. قبل و بعد از مداخله برای هر دو گروه پرسشنامه امید هرث تکمیل شد. مداخلات ارتقاء دهنده امید برای بیماران گروه مورد به صورت مباحثه عمیق و چهره به چهره و انفرادی و با روش یادگیری بر اساس حل مساله انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری مجذور کای و آنالیز کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: بین میانگین نمرات امید بیماران گروه مورد و شاهد قبل از مداخلات ارتقاء دهنده امید اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. بعد از انجام مداخلات ارتقاء دهنده امید بین میانگین نمرات امید دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‌داری دیده شد(008/0=p). میانگین نمرات امید در گروه مورد بعد از مداخله 32/4 نمره افزایش یافت و اختلاف معنی داری بین میانگین نمرات امید گروه مورد قبل و بعد از مداخله وجود داشت(001/0p