بررسی اثرات هیستوپاتولوژیکی سیپروفلوکساسین بر بافت بیضه موش صحرایی از لحاظ میکروسکوپ الکترونی.

چکیده مقدمه: سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) از آنتی بیوتیک‌ها‌ی خانواده فلوروکینولون است که طیف اثر وسیع خود را بر باکتری‌ها با مکانیسم‌ مهار آنزیم DNA–gyrase باکتری،اعمال نموده و از رونوشت برداری و تکثیر باکتری جلوگیری می کند. این دارو کاربرد وسیعی در کنترل بیماری‌های مختلف عفونی ، عفونت‌های ناشی از میکـروب‌های گرم منفی، مخصـوصاً دردستگاه ادراری- تناسلی انسان و حیوانات دارد و در درمان این عفونت‌هـا نیز بسیـار موثـر است به طوری که در 100 کشـور دنیـا کاربـرد درمـانی دارد. هدف: مطالعـه آثار هیستـوپاتـولوژی سیپروفلوکساسین در بافت بیضـه موش صحـرائی. مواد و روش‌ها: 20سر موش صحـرایی نر، نژاد ویستار جهت مدل آزمایشگاهی به دو گروه کنترل (10=n) و آزمایش (10=n) تقسیم شدند. در گروه کنترل موش‌ها به مدت 60 روز از غذا و آب در شرایط استاندارد استفاده کردند و در گروه آزمایش موش‌ها دوز درمانی سیپروفلوکساسین را به میزان mg/kg5/12 به مدت 60 روز به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت کردند. در روز شصتم، نمونه‌برداری از بافت بیضه برای بررسی هیستوپاتولوژیکی زیر بیهوشی انجام شد. نتایج: نتایج بررسی با میکروسکوپ الکترونی نشان دهنده آن بود که بافت بیضه موش‌های گروه مطـالعه نسبت به کنترل، تغییرهایی مثل هتروکروماتین‌ترشدن هسته سلول‌های رده اسپـرماتوگونی،اسپـرماتوسیت(I)،سرتولی و سلول‌های مـایوئید داشتند.همچنیـن غلاف رشتـه‌ای قسمت اصلی دم اسپرم‌ها در گروه مورد مطالعه نسـبت به گروه کنترل به طور نسبـی تیـره و ضخیم‌ترشده بودند. میتوکندری‌های سلول‌های اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت گروه آزمایش واکوئولیزه شـده بودند و این در حـالی بود که در گـروه کنتــرل هیچ تغییـری دیده نمی‌شد. نتیجه‌گیری : با توجه به ‌ایجاد آسیب‌های مختلف در لوله‌های سمی‌نی فر، می‌توان نتیجه گرفت که سیپروفلوکساسین قادر است در موش‌های نر باعث ایجاد ناباروری شود پس احتمال آن وجود دارد که این دارو در انسان سبب کاهش میزان باروری بشود.