بررسی اثرات تنش خشکی بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات مهم فیزیولوژیک در ژنوتیپ‌های سویا

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی روی عملکرد و صفات مرتبط با رشد در سویا، تعداد‌10 ژنوتیپ سویا در دو آزمایش جداگانه آبیاری نرمال و تنش50% کاهش آب خاک نسبت به نقطه ظرفیت زراعی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در کرج در سال 1394 کشت گردید. نتایج نشان داد که تنش خشکی اثرات متفاوتی بر‌ روی صفات مورد مطالعه داشت، به طوری‌که بیشترین افزایش مربوط به درصد غلاف پوک و بیشترین کاهش در عملکرد تک بوته و تعداد‌ دانه بود. همچنین، صفات فاصله اولین غلاف از سطح زمین، تعداد دانه، تعداد گره نیز خسارت شدیدی از تنش خشکی دیدند. کاهش دوره پرشدن دانه و عملکرد در ژنوتیپ‌های مقاوم غیر‌معنیدار ولی در ژنوتیپ‌های حساس معنی‌دار بود. از طرفی درصد غلاف‌پوک و کاهش اشباع نسبی‌آب افزایش معنی‌داری در ژنوتیپ‌های حساس نشان دادند. نتایج به دست آمده نشان‌داد که ژنوتیپ‌ها از لحاظ محتوی رنگیزه واکنش متفاوتی بروز دادند. هر چند تنش به طور میانگین محتوی رنگیزه را افزایش داد، اما ژنوتیپ‌های مقاوم کاهش غیرمعنیدار و ژنوتیپ‌های حساس افزایش معنیداری را در این صفات نشان دادند.