بررسی اثرات تاسیس مدارس طبیعت در زیست پذیری شهری بااستفاده از تکنیک دلفی نمونه موردی پارک پردیسان تهران

مهمترین هدف درارتقای فرهنگ زیست محیطی شهروندان وپایدارشهری ایجادشناخت درمورداهمیت تعامل انسان بامحیط زیست وتاثیرعملکردوی بصورت منفی ویا مثبت برمحیط است. رکن اصلی درآموزش افرادایجادتوانمندی درآنان برای تصیمم گیری صحیح، تغییررفتاروعملکرد واستفاده بهینه ازمنابع میباشد. هرچه آگاهی مردم جامعه درموردمحیط زیست بیشتر باشد،اجرای قوانین و رضایتمندی آنان نیز افزایش می یابد. در همین راستا مدارس طبیعت بعنوان یکی ازمراکز آموزشی درسطوح پایه ای میتواند نقش موثرایفانماید بطوریکه مدرسه طبیعت فراهم کننده تعامل خودانگیخته،کنجکاوانه وسرخوش کودکان باطبیعت است. این تجربه طبیعت بطورعمده بااتکابه حواس پنجگانه کودک درقالب فعالیتهای فردی، جمعی اتفاق میافتد که درآن کودک بااتکا به قدرت تخیل و گرایشهای ذاتی خویش به محیط پیرامون بویژه پدیده های پویایی محیط مثل جانوران، گیاهان، جریان آب ، باد .. واکنش نشان میدهد و کودکان را پرورش میدهد که به سرزمین و محیط زیست خود احترام بگذارند. درهمین راستا مقاله حاضر به دنبال بررسی اثرات احداث مدرسه طبیعت درزیست پذیری شهری در پارک پردیسان تهران است. پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی و با استفاده از تکنیک دلفی است. نتایج بررسی نشان میدهد آموزش محیط زیستی بصورت مدارس طبیعت اثرمستقیم و غیرمستقیم در مولفه های زیست پذیری شهری پایداری دارد. مقداراثرکل ابعاد اثرگذاری مدارس طبیعت بترتیب برای شاخص زیست محیطی 538/0، اقتصادی 521/0 و اجتماعی 429/0 است. در نتیجه ایجاد وتوسعه مدارس طبیعت موجب بهبودی و بهزیستی درشهرخواهد شد.علاوه براین مقداراثرمستقیم که بیان کننده تاثیرشاخص برزیست‌پذیری بدون دخالت سایرشاخص‌ها است، کمی متفاوت ازاثرکل است وگویای این مطلب است که شاخص‌ها بطور مستقیم تاثیرزیادی برزیست‌پذیری دارند.