بررسی اثرات آسیب شناسی رابدو وبروس عامل ویرمی بهاره کپور (SVCV) در ماهیان حوض(Carassius auratus ) پرورشی

 بیماری ویرمی بهاره کپور(SVC) یک عفونت حاد رابدوویروسی است که در گونه های مختلف کپورماهیان و گربه ماهیان باعث ایجاد خونریزی و ویرمی واگیر دار می گردد. در این مطالعه به منظور بررسی اثرات آسیب شناسی ناشی از رابدوویروس کارپیو بر بافت های ماهیان قرمز(Carassius auratus ) پرورش یافته در داخل کشور تعداد 120 قطعه بچه ماهی قرمز با وزن 10-3 گرم در 3 تیمار 20 تایی با دو تکرار شامل تیمار تزریق، حمام و کنترل منفی پس از آداپتاسیون به مدت 2 ساعت با سویه استاندارد ویروس عامل ویرمی بهاره چالش داده شده و به مدت 4 هفته نگهداری گردید. در این مدت نمونه برداری از بافت های ماهیان بیحال و دارای علایم بیماری جهت بررسی تغییرات آسیب شناسی صورت گرفت. در هر دو روش مواجه سازی تغییرات آسیب شناسی شامل پرخونی، خونریزی، نکروز کانونی و واکئولاسیون گسترده در پارانشیم کبد و در بافت طحال پرخونی و افزایش تعداد ملانوماکروفاژها(MMC) دیده شد. بافت کلیه به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و علائم مختلفی از جمله خونریزی شدید، پرخونی، نکروز توبولهای کلیوی، التهاب و تجمع ماده هیالن در مناطق مختلف بافت کلیه و حضور ملانوماکروفاژها مشاهده گردید. دربافت مغز، پرخونی خفیف، نکروز، واکئولاسیون و تهاجم لنفوسیت ها به صورت پراکنده دیده شد. در بافت شبکیه چشم و روده تغییرات آسیب شناسی واضحی مشاهده نگردید. در مقاطع آبشش، هایپرپلازی و هایپرتروفی سلولهای اپیتلیال آبشش و چسبندگی لاملاهای ثانویه و حالت چماقی شدن و پرخونی در لاملاهای ثانویه واضح بود. نتایج حاکی از حساسیت شدید ماهیان قرمز پرورشی به این بیماری بوده و تفاوت معنی داری بین دو تیمار تزریق و حمام مشاهده نگردید.