بررسی آزمایشگاهی تاثیر واگرایی و بستر زبر شده با شن بر مشخصات پرش هیدرولیکی

از حوضچه‌های واگرا اغلب در پایین­دست سازه­هایی چون سرریز­ها، دریچه­ها و تندآب‌ها برای افزایش استهلاک انرژی در پرش هیدرولیکی استفاده می‌شود. افزایش طول پرش، کاهش نسبت اعماق مزدوج پرش و نامتقارنی جریان ازجمله ویژگی‌های پرش در حوضچه‌های با بازشدگی ناگهانی می‌باشد. زبری بستر کانال یکی از روش­هایی است که می‌تواند عمق ثانویه و طول پرش را کاهش دهد. از این رو در این مطالعه تأثیر بستر شنی با قطر متوسط 9/1 سانتی­متر بر مشخصات پرش گسسته مورد بررسی قرار گرفت. تمامی آزمایش­ها به ترتیب در نسبت‎های بازشدگی مقطع 67/0، 5/0 و 33/0 و کانال منشوری، محدوده­ی عدد فرود 4 تا 12 انجام شد. نتایج نشان داد که حوضچه‌های آرامش واگرای ناگهانی با بستر زبر در تمامی نسبت­های بازشدگی، عمق مزدوج پرش را در مقایسه با واگرای با بستر صاف به‌صورت متوسط 12 تا 16 درصد کاهش می‌دهد. همچنین متوسط کاهش طول پرش برای تمامی نسبت‌های بازشدگی در حوضچه واگرای با بستر زبر، به­صورت میانگین 20 درصد بدست آمد.