برخی از وجوه تمایز متون عرفانی نسبت به آثار غیرعرفانی ( با تأکید بر امهات آثار عرفانی قرون 6 -9 )
نویسندگان
چکیده مقاله:
Mystical literature is one of the issues that accounts for a large part of Persian literature. Given its extent, mysticism (Sufism) has seen a lot of ups and downs. In addition, its impact on other areas is also significant. Mysticism is such an important topic about which different and even conflicting opinions have been issued. Therefore, so many different mystical schools have been established throughout history according to different tastes, various characteristics of which can be traced in the process of Persian literature. The present paper attempts to investigate the development of this process during the course of the sixth to the ninth centuries(A.H.) Efforts have been made to present a brief overview of the issue first, and then address its fundamental features. Furthermore, due to the abundance of mystical works in this age, the researchers tried to base their analysis mostly on the main mystical books of this period, namely Sanāyī’s Hadīqat and Rumi’s Mathnawī Ma'nawī. After introducing the characteristics of the mystical texts, including the levels of language, concept, special expressions related to Sufis, etc., efforts have been made to evaluate the instances of these characteristics in every single work, including Abhar al–‘āsheghīn, Sanāyī’s Hadīqat, Sanāyī’s Sayr al-mbād elā al-ma'ād, Elāhī Nāmeh, Mantiq al-teyr, Mokhtār Nāmeh, ‘Attār’s Dīvan and Asrār Nāāmeh, Asrār al-towhīd, Fīhe mā Fīhe, Rumī’s Mathnawī Ma´nawī and Ghazaliyat-e-Shams, and specified ghazals from Hafez.
منابع مشابه
متن عرفانی به مثابۀ خطابه (بررسی وجوه خطابی در ساختار متون عرفانی، با تأکید بر استعاره و تمثیل)
متون عرفانی از مهمترین متونی هستند که به منظور انتقال آموزههای معرفتی و اثرگذاری بر مخاطبانی که دغدغۀ آگاهی و تربیت باطنی دارند، تنظیم شدهاند. از این رو به نظر میرسد در راستای تحقق این هدف، از شگردهای خاصی در بیان بهره گرفته شدهاست. با توجه به شیوۀ سخن در این دست آثار، میتوان متون عرفانی را در شمار متون خطابی دانست. در این پژوهش، ضمن نگاه به مفهوم خطابه و سیر تاریخی آن، ابزارهایی چون تمثی...
متن کاملنمادهای جانوری نفس در متون عرفانی با تکیه بر آثار سنایی، عطّار و مولوی
نفسدر عرفان اسلامییکی از مهمترین و پیچیدهترین مباحث به شمار میرود. در کتابهای عرفانی، یکی از وظایف مهمّ سالک، در اختیار گرفتن زمام نفس دانسته شده است و سالک تا زمانی که گرفتار نفس است، نمیتواند به پایههای عالی کمال نائل آید. این نفس، خصلتهای بسیار گوناگونی دارد و در وجود هر کس با توجّه به استعداد او، به گونهای جدید خودنمایی میکند. نفس در ادبیّات عرفانی گاهی تجسّم و تجسّد یافته است و بر اساس...
متن کاملبررسی و تحلیل مفهوم «حیا» در متون عرفانی با تأکید بر مشرب عرفانی بغداد و خراسان
The present study aimed to define the art of Khānqāh from the seventh century to the present time and describe the special art of Khānqāh architecture which has been influenced by pure mystical and Sufi thoughts. The data were collected from Khānqāh monuments (Sufi Gathering Places) and tombs, historical Khānqāh Mustahsanats (Practices in Khānqāh), and classification of their symbolism from the...
متن کاملفرا آگاهی عرفانی در آثار مولوی
ظرفیتهای ویژه ای در ادبیات عرفانی فارسی می توان یافت که پاسخگوی دلمشغولیهای انسان سرگشته در دنیای پرشتاب امروز و دوران غلبه فناوریها باشد. از مهمترین جنبه های ادبیات عرفانی فارسی "فرا آگاهی " و اگر به ذهن و زبان مولوی نزدیکتر شویم "خدا آگاهی " است و آن اگاهی ویژه ای است که فقط سالکان حقیقی پس از طی مراحل سلوک در طریق عرفانی و نایل شدن به مقامات ربانی به آن دست می یابند. رسیدن به این خدا اگاهی...
متن کاملنمادهای جانوری نفس در متون عرفانی با تکیه بر آثار سنایی، عطّار و مولوی
نفسدر عرفان اسلامییکی از مهم ترین و پیچیده ترین مباحث به شمار می رود. در کتاب های عرفانی، یکی از وظایف مهمّ سالک، در اختیار گرفتن زمام نفس دانسته شده است و سالک تا زمانی که گرفتار نفس است، نمی تواند به پایه های عالی کمال نائل آید. این نفس، خصلت های بسیار گوناگونی دارد و در وجود هر کس با توجّه به استعداد او، به گونه ای جدید خودنمایی می کند. نفس در ادبیّات عرفانی گاهی تجسّم و تجسّد یافته است و بر اساس...
متن کاملمطالعه سجع در آثار عرفانی و ادبی
این مقاله در پی تبیین اهمیت و کیفیت استفاده از سجع، مبتنی بر ساختار و روح زبان فارسی در آثار عرفانی و ادبی است. در این میان، به علل توجه نویسندگان و میزان توفیق آنان در رعایت قواعد اصولی سجع از منشأ عربی آن، با هدف چگونگی استفاده مؤلفان از سجع و موازنه اشاره میشود. نتایج نشان میدهد که برای آفرینش اثر هنری مبتنی بر سجع، تغییر ساختار ظاهر به تغییر ساختاری درونی اثر از جمله محتوا و توصیف رویداده...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 0 شماره 20
صفحات 209- 252
تاریخ انتشار 2014-10
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی برای این مقاله ارائه نشده است
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023