برابریابی فارسی دو ساخت نحوی «ماکان له اَن یَفعَل» و «کان + ماده فَعَلَ»‏‎‏ در قرآن کریم

برای ترجمه یک متن، نخست باید پیام متن مبدأ بر پایه تمامی عوامل شکل دهنده پیام آن متن‎ ‎در زبان مبدأ به درستی ‏دریافت شود. از مهمترین عوامل سازنده پیام، ساخت های نحوی متن مبدأ است. این ساخت ها در تحلیل‌های بین زبانی و ‏ترجمه، نقش بنیادی در شکل دهی معنای متن دارد. در این مقال به تحلیل دو ساخت نحوی "ماکان له اَن یَفعَل" و ‏‏"کان+ماده فَعَلَ" پرداخته و پس از تحلیل برابرهای این دو ساخت در فارسی و بررسی برخی از ترجمه‌های این دو عبارت، ‏به ارائه ترجمه‌ای همسان و مبتنی بر تحلیل‌های انجام یافته از این ساخت ها با توجه به دیدگاه‌های نحویان، اعراب ‏پژوهان و مفسران و دستور زبان فارسی، همت گمارده می‌شود.‏ در بخش تحلیل نحوی "ماکان له اَن یفعل" روشن می‌گردد که خبر این ساخت در جمله موجود و همان اسم مصدّر به ‏لام جر است و دلیلی بر تقدیر آن وجود ندارد و غرض در این ساخت نفی توان یا سلب حقی از سود خداوند است و در ‏ساخت "شرط+کان+اسم فاعل ماده فعل" مراد قصد بر انجام کار است.‏