با استفاده از مدل SLEMSA

در مطالعات جغرافیایى، خاک فقط به عنوان یک منبع طبیعى در کانون توجه قرار ندارد، بلکه بیشتر به خاطر آنکه در معرض یک خطر تباه کننده به نام فرسایش قرارگرفته نیازمند بررسى، حفاظت و مراقبت است. مفهوم فرسایش از دیدگاه ژئومورفولوژى از یکسو متوجه فرایندهایى است که به چهره پردازى سطح زمین مشغول هستند و از سوى دیگر به عواملى که در برابر حفاظت خاک قرار مى‏ گیرند، اشاره دارد. واضح است که مقدار و نوع فرسایش خاک از مکانى به مکان دیگر متفاوت است و آگاهى از این کمیت‏ ها مى‏ تواند در برنامه ریزی ها بسیار سودمند باشد. مفهوم فرسایش در ژئومورفولوژى مبحث بسیار گسترده و پرمفهومى است که از دیدگاه هاى مختلف مى ‏تواند مورد توجه قرارگیرد. مفهوم جغرافیایى فرسایش با مفهومى که از دیدگاه زمین‏ شناسى، فیزیک یا خاک شناسى بدان پرداخته مى‏ شود، یکسان و برابر نیست. واژه فرسایش از لغت فرسودن مشتق شده است و به مجموعه فرآیندهایى گفته مى ‏شود که طى آن سنجش خارجى پوسته زمین پایدارى خود را از دست داده و از محل خود تغییر مکان مى‏ دهد. این مفهوم شامل فرآیند تخریب، انحلال، حمل و رسوب گذارى است . براساس مطالعات انجام گرفته در ایران سالیانه به طور متوسط 1500 تن خاک از هر کیلومترمربع سطح در اثر فرسایش آبى شسته مى ‏شود. این بدان معنى است که هر سال یک میلیمتر از ضخامت خاک در کشور کاسته مى‏ گردد.(کرمى، 1372، پایان نامه)  با توجه به موقعیت و ویژگی هاى سیستم آبخیزدشت نجف آباد به نظرمى‏ آید انرژى حاصل از برخورد قطرات باران به سطح زمین و رواناب حاصل از آن مهمترین نیروهاى فرساینده در سیستم آبخیز باشند که در تقابل با عوامل فرسایش‏ پذیر، نرخ فرسایش خاک را تعیین مى‏ نمایند. ازاین رو در این مقاله به منظور ارزیابى خطرات فرسایش و برآورد میزان و مقدار آن به کارگیرى مدل SLEMSA مورد تأکید قرار گرفته است، زیرا در این مدل بهره‏ گیرى از همبستگى ‏هاى انحنایى و منظورداشتن تأثیرات متقابل عوامل دخیل در فرسایش در اولویت قراردارند.