بالندگی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی با تأکید بر رویکرد سیستمی

    زمینه و اهداف: امروزه بالندگی اعضای هیأت علمی دانشگاهها به منظور تقویت پایه علمی موسسات آموزش عالی بسیار گسترش یافته است و لزوم شناخت مولفه­های آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است لذا هدف از تحقیق حاضر شناسایی مولفه­های بالندگی اعضای هیأت علمی با تأکید بر رویکرد سیستمی می باشد.      روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع مروری توصیفی مبتنی بر اسناد است که  با جستجو در پایگاههای داخلی و خارجی نسبت به گردآوری مقالات، گزارشهای تحقیقی، کتاب و پایان­نامه­های تحصیلی در دسترس، از پایگاههای اطلاعاتی مانند IRANDOC, SID, ELSEVIER, EBSCO, ERIC, SPRINGER, PROQUEST,  استفاده شده است.      یافته­ ها: تحلیل داده ها نشان داد که از اهداف بالندگی اعضای هیأت علمی در طراحی و اجرای برنامه ها، اهداف فردی و اهداف سازمانی است و باید ساختارها و برنامه­های سازمانی برای پشتیبانی و تسهیل امر بالندگی آماده باشد. که جهت این امر علاوه بر دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی نیاز به همکاری و مساعدت وزارت­خانه­های تابعه و خود هیأت علمی نیز می­باشد. و فرایندهای شکل گرفته در این مورد عبارتند از فرایندهای سنتی،  فرایندهای حمایتی و در نهایت ، فرایندهای اداری و پیامدهای مورد انتظار عبارتند از: تغییر در یادگیری دانشجویان، تغییر در سازمان و تغییر در نگرشها و مهارتها و فعالیتهای اعضای هیأت علمی.      نتیجه گیری: بالندگی اعضای هیأت علمی باید با یک نگرش سیستماتیک و همه جانبه در قالب عوامل و مؤلفه های زمینه ای، محیطی و پیامدها و با در نظر گرفتن اهداف و نیازهای متنوع دانشگاه ها و اعضای هیأت علمی، برنامه ریزی شده و در تمامی مراحل ارزیابی­ انجام گیرد.