بافتهای فرسوده شهری، مکانهای جرمخیز: تأثیر بافت فرسوده پیرامون حرم رضوی بر وقوع جرم

تحقیقات نشان رضوی )ثامن( نشان میدهد که منطقۀ مذکور به لحـاظ فراوانـی وقـوع بسـیاری از جـرایم بـه نسـبتجمعیت، رتبۀ اول یا دوم شهر مشهد را به خود اختصاص داده است. همچنین بالابودن شدت محکومیت در احکام قضاییبرای مجرمان این بافت )در دو مجازات رایجِ حبس و شلاق( به نسبت مجرمان سایر نواحی، حاکی از شدت بـزه ارتکـابیدر این بافت است.با تقسیم ویژگیهای اصلی بافت فرسودة ثامن به سه دستۀ کالبدی، جمعیتی و اجتماعی، و با تکیه بر نظریات ارائه شـدهدربارة انحرافات اجتماعی و رابطۀ جرم و مکان، میتوان علل بالابودن میزان جرم در این بافت را تبیـین کـرد. بـه لحـاظکالبدی: ریزدانگی، نفوذناپذیری و ناپایداری املاک فرصت فیزیکی مناسب برای ارتکاب جرم و نیز کاهش امکـان کنتـرلرسمی را فراهم میکند. به لحاظ جمعیتی: ورود و خروج میلیونها زایر در سال، مهـاجرت سـاکنان اصـیل و جـایگزینیگروههای ناهمگون اجتماعی و افزایش نسبت سـالخوردگـان، بـه کـاهش امکـان کنتـرل غیـر رسـمی و افـزایش جـرممیانجامد. همچنین به لحاظ اجتماعی: فقر و احساس محرومیت نسبی و نیز پیدایش گروههای کجـرو در ایـن بافـت، ازطریق رضایت بخششدن کجروی و افزایش تماسهای انحرافی به عضویت افراد بافت در گروههای کجرو و افـزایش جـرممنجر میشود.