بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهری باتاکید بر الگوی حکمروایی خوب (نمونه موردی: محله ده ونک، منطقه 3 تهران)

    موضوع مورد بررسی این مقاله بازآفرینی بافت‌های فرسوده با تاکید بر الگوی حکمروایی خوب شهری می‌باشد. دراین مقاله تلاش شده است تا به این سؤال پاسخ داده شود که محله ده ونک به لحاظ شاخص‌های حکمروایی خوب شهری چگونه است وچگونه می‌توان با استفاده از این الگوی مدیریت شهری نسبت به بازسازی وبهسازی بافت فرسوده اقدام نمود. روش مورد استفاده در این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی – توسعه‌ای می‌باشد و واحد تحلیل آن سرپرست خانوار بوده که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند، برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از هردو روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. همچنین ازابزار پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات میدانی استفاده شده، این اطلاعات جمع آوری شده وارد نرم افزار spss شده و بوسیله آمار توصیفی (میانگین، واریانس و انحراف معیار) وآمار استنباطی (آزمون T تک نمونه‌ای، یومن ویتنی و تحلیل معادلات ساختاری و..) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت وسپس فرضیه‌های تحقیق مورد آزمون قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، محله ده ونک به لحاظ شاخص‌های حکمروایی خوب شهری وضعیت نامناسبی را داراست، علاوه برآن، به لحاظ فرسودگی بافت‌های مسکونی نیزاز وضعیت مناسبی برخوردارنیست. هم چنین، نظر سنجی بعمل آمده درزمینه عوامل مؤثر بر بهسازی ونوسازی بافت فرسوده در ده ونک، نیز نشان می‌دهد که ازبین عوامل مؤثر بر بهسازی ونوسازی بافت فرسوده اعتماد به نهادها و تشکل‌های اجتماعی محله و همچنین اعتماد به متولیان و مجریان و مدیران طرحهای بهسازی و نوسازی از نظر پاسخگویان دارای بیشترین تأثیر بوده است.